ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια ρεβυθιά στο Ηράκλειο - Λέιντεν - Λισσαβώνα - Αθήνα - πάλι Ηράκλειο - Γιάννενα


30/11/10

Λιμερίκιον

Το εξώφυλλο της έκδοσης του "A book of nonsense" του διάσημου Λιμερικιοσυνθέτη E. Lear, όπως το σελέμισα από το σχετικό άρθρο της wikipedia.

Αν δεν ήταν ο Χριστόφορος πριν κάνα-δυο χρόνια ούτε που θα είχα πάρει είδηση την ύπαρξη του Limerick ως ποιητικού είδους (ως πόλη της Ιρλανδίας το ήξερα από ένα σχετικό βιβλίο του Ιουλίου Βερν). Βέβαια ο καλλιτέχνης αργότερα ασχολήθηκε εκτενέστερα και παραγωγικότερα με τα χαϊκού χακί χρώματος, αλλά εγώ ξαναέπεσα πάνω στα Λιμερίκια χαζεύοντας το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου που δεν τον ξέρω αλλά εικάζω από τα συμφραζόμενα ότι είναι γείτονας εδώ παραδίπλα (στο Βέλγιο; στο Λουξεμβούργο; κάπου εδώ γύρω τέλος πάντων) και νταλαβερίζεται με τις λέξεις επαγγελματικά μάλλον. Στην σχετικά πρόσφατη ανάρτηση "Το λημέρι με τα λιμερίκια" αναφέρει αρκετά τεχνικά και καλλιτεχνικά θέματα πάνω στο αντικείμενο, και στο τέλος προκυρήσσει διαγωνισμό συγγραφής λιμερικίων, στον οποίο σπεύδει να ανταποκριθεί το κοινό του ιστολογίου του. Έτσι μαθαίνουμε πρώτον ότι οι σχολιαστές του κατά κανόνα γνωρίζονται μεταξύ τους, και δεύτερον ότι είναι ΠΟΛΛΟΙ (φτου να μην τους βασκάνουμε τους ανθρώπους).

Διαβάζοντας την ανάρτηση μαθαίνουμε ότι "Τα λιμερίκια είναι η ελληνική απόδοση του αγγλικού limericks, λίμερικ. Είναι πεντάστιχα ποιήματα, με ομοιοκαταληξία ΑΑΒΒΑ, με σατιρικό, άσεμνο ή ανόητο θέμα –είναι μια άσκηση στην αθυροστομία και στη σαχλαμάρα, αλλά έχει γούστο.[...] Στα αρχετυπικά λιμερίκια, ο πρώτος στίχος πάντοτε λέει «Ήταν Χ από το Υ», όπου Χ ο προσδιορισμός ενός προσώπου (ένας γέρος, νέος, άντρας, μια γυναίκα, γριά, κοπέλα, ένα αγόρι, κορίτσι κτλ.) και Υ ένα τοπωνύμιο. Ο δεύτερος στίχος ομοιοκαταληκτεί με τον πρώτο. Ο τρίτος και ο τέταρτος στίχος έχουν λιγότερες συλλαβές, είναι πιο κοντοί, ενώ ο πέμπτος συνήθως επαναλαμβάνει επαυξητικά τον πρώτο.

Εγώ δε συχνάζω στο σαραντάκειο ιστολόγιο (αν και κάνα-δυο περαστικοί σχολιαστές μου συχνάζουν) και η αλήθεια είναι ότι μάλλον δε με ξέρουνε, οπότε δεν μου πέρασε από το μυαλό να συμμετάσχω στο διαγωνισμό, αν και ομολογουμένως ξεράθηκα στο γέλιο με ορισμένα στιχάκια. Καθώς περνούσαν οι μέρες όμως, κάτι με γαργάλαγε και με ξαναγαργάλαγε οπότε για να μη γαργαλιέμαι άλλο είπα να αφήσω την έμπνευση να πηγάσει από μέσα μου, και ακολουθώντας τους ανωτέρω αρχετυπικούς κανόνες του είδους κατέληξα στο εξής στιχούργημα:

Ήταν ένας μπλόγκερ απ' την Ικαρία
που επιθυμούσε σφόδρα μια κυρία
και πήγε να τη βρει
μα ήταν σ' άλλο μαντρί
φουκαρά μου μπλόγκερ απ' την Ικαρία.


(Καλλιτεχνικώς δεν ξέρω, τεχνικώς πάντως μου φαίνεται άψογο).


ΥΓ. Να διευκρινίσω ότι τα περι μπλόγκερ και Ικαρίας έχουν μπει για λόγους ομοιοκαταληξίας και μόνο - οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Καλού κακού όμως (επειδή ξέρω μερικούς που αλλού θα πάει το βρώμικο μυαλό τους) αντικατέστησα με πιο ευπρεπείς τους αρχικούς στίχους που μου ήρθαν (τύπου "του έτρεχαν τα σάλια - μα έμεινε μπουκάλα" κλπ.) μπας και περιορίσω κατά τι τις παράπλευρες απώλειες...

Άντε, καλό χειμώνα.

10 σχόλια:

Τηρήματα είπε...

Στο ωραίο σου μπογκ, Βασίλη,
τον περσινό,νομίζω, Απρίλη
μπήκα μέσα για να δω
και εχάζεψα, θαρρώ,
με των αναρτήσεων την ύλη...

Χι, χι, καθόλου λογοτεχνικής αξίας, σίγουρα.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ δε συχνάζω στο σαραντάκειο ιστολόγιο

Και πάρα πολύ καλά κάνεις. Μακριά.

Β. είπε...

Έτσι κάτι ανώνυμες παραινέσεις εμφανίζονται και εξαφανίζονται και ξαναεμφανίζονται και δεν ξέρω αν είναι από το ίδιο πρόσωπο...

Δε θυμάμαι αν ήταν ο Μπόρχες που έλεγε ότι μεταξύ μιας βιβλιοθήκης με εκατό αντίτυπα ενός (έστω, εξαιρετικού) βιβλίου και μιας άλλης με εκατό διαφορετικά βιβλία (περιλαμβανομένου και του εξαιρετικού), η δεύτερη είναι ασύγκριτα πλουσιότερη.

Χάριν της ποικιλίας του κόσμου λοιπόν, θα μου επιτρέψει η ανωνυμοσύνη σας να περνάω καμμιά βόλτα (ναι, το ξέρω ότι το δικό μου είναι πολύ καλύτερο, αλλά πόσο αυτοθαυμασμό να ρίχνω καθ' εκάστην;). Αν έχετε εναλλακτικές προτάσεις να τις ακούσουμε.

Περαστικός είπε...

Ήταν ένας μπλόγκερ απ' την Ικαρία
που πήγε να τα βάλει με τα θηρία
μα τον κατασπάραξαν
και τα πλοία του άραξαν
του άδοξου του μπλόγκερ απ' την Ικαρία.


(Σας αντιγράφω, αλλά κι εσείς αντιγράφετε άλλους. Αμαρτία εξομολογημένη λοιπόν...)

δύτης των νιπτήρων είπε...

Ήταν ένας μπλόγκερ απ' την Ικαρία
διάβαζε Βερν χωρίς καθόλου φασαρία
πέρασε κάποτε από 'ναν άλλο
και τρόμαξε απ' το πλήθος το μεγάλο
(αδίκως, μια και ξέρει από Ικαρία).
:)

Β. είπε...

Ήταν ένας ποστντόκος απ' το Λέυδεν
τριγύριζε μια μέρα στην οδό Χέυδεν
του λέω "άσε τα σάπια
κάνε την πάπια
και τράβα πίσω στο παγωμένο* Λέυδεν"

*-5 με -7 βαθμούς απόψε

(όπου και πίπτει το μηνιάτικο, διότι στην πλατεία Βικτωρίας δεν...)

αράπης είπε...

Ήταν ένας βιολόγος από την Ικαρία.
Βρήκε εργασία στη μακρινή Ολλανδία,
όπου το κρύο ήταν τσουχτερό,
κι η υγρασία χειρότερη θαρρώ,
φτωχέ, ηλιοθρεμμένε φίλε από την Ικαρία...

Ε είπε...

Καλή σου μέρα μπλόγκερ από την Ικαρία
ψάχνω καιρό να σέ βρω και να η συγκυρία
να γράφω με χαρά
σε καποιον φουκαρά
αγαπημένο μπλόγκερ από την Ικαρία


Φιλια απ τη μουντη (σημερα) Αθηνα.[...] μεσα απ τις φυλλωσιες του μπαλκονιου...

Idom είπε...

Ήταν ένας γκρούβαλος απ' την Ικαρία,
ήταν κι άλλος γκρούβαλος απ' την Ικαρία,
ήτανε δυο, ήτανε τρεις
ήτανε χίλιοι δέκα τρεις
και μούτρωνε ο Β. απ' την Ικαρία!

Ήταν μία μαντινάδα από τα Ανώγεια
κι είδε ένα λίμερικ απ' την Αλβιόνα
"Ένας στίχος περισσεύει
και η ρίμα δεν δουλεύει",
είπαν τα Ανώγεια στην Αλβιόνα.

Ρίμα που να κάνει ΑΑΒΒΑ
δεν τραγούδαγαν οι Άμπα.
Όλη η μέρα μου εξοδεύθει,
χαζομάρα επιτεύχθει.
Αν θα συνεχίσω; - Α, μπα...

Idom

Β. είπε...

αράπη και Ε, ευχαριστώ και αντεύχομαι τα καλύτερα.

Idom, ποιος μουτρώνει; Εγώ τις γκρουβαλίτσες στα ώπα-ώπα τις έχω... Πάντως μου άρεσε το τελείωμά σας... Μοιάζει με το ικαριακό ανέκδοτο (-Αμπά, ά 'μπω; -Έμπα. -Ήμπα; -Α μπα...) που αποδίδεται σε γνωστή οικογένεια καλόβολων μεταφορέων από τις Ράχες