ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια ρεβυθιά στο Ηράκλειο - Λέιντεν - Λισσαβώνα - Αθήνα - πάλι Ηράκλειο - Γιάννενα


31/8/14

Εφτά (συν μία) αυγουστιάτικες ιστορίες, 2014

Κάτω αριστερά η Μαρία Αναματερού, πάνω δεξιά το φεγγάρι και στη μέση το πνεύμα του Καζαντζάκη. (Φωτό Ροβυθέ, Αύγουστος 2014).


Ικαριώτης αθλητής (κατηγορίας βετεράνων) γεννηθείς το 1960 αλλά δραστήριος στο μαραθώνιο και αλλαχού, βρίσκεται κάποτε θύμα των αθλητικών του ενασχολήσεων και αναγκάζεται να κάνει εγχείριση μηνίσκου. Κατά την περίοδο της αποθεραπείας του σκάει μύτη στο καφενείο του Αυγά στον Εύδηλο εμφανώς κουτσαίνοντας και με το γόνατο μπανταρισμένο. Ένας από τους παρακείμενους θαμώνες κοιτάει το γόνατο με ενδιαφέρον και ρωτάει:

- Τι εγχείριση έκανες;
- Προστάτη
, απαντάει με φυσικότατο ύφος ο βετεράνος.

Και ο άλλος, πολύ σοβαρά:

- Και δούλεψε;

-.-.-

Αν και είναι λίγο παλιό, δεν χάνει τη φρεσκάδα του. Μια παρέα κάθεται σε εστιατόριο-σουβλατζήδικο που διευθύνουν δύο κυρίες μάλλον αθηναϊκών προδιαγραφών που αναζητούν οψίμως την τύχη τους στην πατρογονική νήσο και παραγγέλνουν στο εντελώς ικαριακών προδιαγραφών γκαρσόνι έναν αριθμό από σουβλάκια, πατάτες, σαλάτες, μπύρες, και ένα Περιέ. Ο σερβιτόρος σημειώνει ευσυνείδητα την παραγγελία, εξαφανίζεται για λίγο, πάει στο διπλανό μαγαζί, επιστρέφει στο δικό του, φέρνοντας το δίσκο ξαναπερνάει από το διπλανό και καταλήγει στο τραπέζι όπου αφήνει σουβλάκια, πατάτες, σαλάτες, μπύρες και μια μερίδα αχνιστές, πράσινες, τηγανητές πιπεριές.

- Τι είναι αυτό; ρωτάνε με απορία οι πελάτες.
- Πιπεριαί, απαντάει σε άπταιστη καθαρεύουσα ο σερβιτόρος. Πιπεριαί δεν παραγγείλατε; Δεν είχαμε εμείς και πήρα από τους δίπλα.

(Σ.Σ. Αστειευόμενος κατά το ικαριακό έθος, εννοείται).

-.-.-

Σε μια συναυλιακή βραδιά που άλλοι θεώρησαν μαγευτική και άλλοι φρικώδη (και μερικοί και τα δύο μαζί), η Μαρία Αναματερού τραγουδάει στο Σταύλο υπό το φως της (σχεδόν) πανσελήνου μερικά πολύ ωραία τραγούδια που ωστόσο σπεύδει διαρκώς να διανθίσει με ρητά του Καζαντζάκη και πληθώρα συναισθηματικοψυχολογικών κοινοτοπιών επιπέδου κακής ποιότητας στάτους απντέιτ σε μια προσπάθεια να έχει «κόνσεπτ» η συναυλία. Το πράγμα δεν λειτουργεί και φοβερά καλά (τουλάχιστον σε ένα μέρος του κοινού, καθότι άλλοι έχουν θαμπωθεί από το είναι – ου μην και το φαίνεσθαι – της καλλιτέχνιδος και κραυγάζουν ενθουσιασμένοι) και καθώς το ένα απόσπασμα του Καζαντζάκη διαδέχεται το άλλο σε βάρος των τραγουδιών δημιουργώντας την κρίσιμη υποψία ότι δεν έχει διαβάσει άλλο συγγραφέα ποτέ της η αοιδός, κάποιος ακούγεται να μουρμουράει στα πίσω καθίσματα:

- Εντάξει με τον Καζαντζάκη ρε φιλενάδα, από Καζαντζίδη δεν ξέρεις να μας πεις τίποτα;


-.-.-

Το πανηγύρι της Ακαμάτρας βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη και καθώς κατά τα μεσάνυχτα αρχίζουν να καταφθάνουν τα ορφανά του πανηγυριού της Λαγκάδας δημιουργείται το αδιαχώρητο (ίσαμε τέσσερις χιλιάδες άτομα, λένε). Αρκετοί παρατάνε τα αυτοκίνητά τους όπου λάχει και η κίνηση άλλων για πάνω και άλλων για κάτω δημιουργεί ένα απίστευτο κυκλοφοριακό κομφούζιο που αναγκάζει μερικούς να κάνουν χιλιόμετρα με την όπισθεν, άλλους να κατηφορίζουν τέσσερα χιλιόμετρα σε δύο ώρες, ενώ άλλα πλήθη καταφθάνουν ολομέθυστοι με τα μπουκάλια στο χέρι. Πάνω στη σύγχυση γνωστός ικάριος συγγραφέας που έχει έρθει κι αυτός από τη Λαγκάδα αποφασίζει ότι μπορεί πλέον να επιστρέψει σπίτι του στον Εύδηλο, αλλά μη έχοντας δικό του μέσον αναζητά ωτοστόπ μέσα στο χάος αυτοκινήτων, μηχανακίων και πεζών που γεμίζουν κάθε τετραγωνικό του δρόμου για κάμποσα χιλιόμετρα. Κοιτάζει πάντως να μην πέσει σε τίποτα τύφλα στο μεθύσι, καθότι οι καιροί είναι πονηροί.

Για καλή του τύχη, βλέπει να έρχεται με ένα παπάκι ένας παλαιόθεν φίλος, ο οποίος σταματάει μπροστά του πρόθυμος να τον παραλάβει:

- Θα ανέβεις ή θα πας με τα πόδια;
- Α, ευτυχώς που σε βρήκα! Να σου πω όμως, ελπίζω να μην έχεις πιει τίποτα.


Και ο άλλος κουνώντας το κεφάλι:

- Καλά, πήγαινε με τα πόδια.

-.-.-

Δεκαεξαύγουστος μετά το εν λόγω πανηγύρι, ώρα δεκάτη πρωινή και τα σημάδια είναι εμφανή ακόμα και πολλά χιλιόμετρα μακριά από το επίκεντρο των γεγονότων, καθώς ανακαλύπτονται αποκοιμισμένα κορμιά ακόμα και στον Εύδηλο, ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα ή σε μισάνοιχτα πορτ-μπαγκάζ, σε πεζούλες και χωράφια, στο προαύλιο της εκκλησίας, στα πλακόστρωτα και σε μερικές αυλές. Μερικοί ακόμα κρατάνε αγκαλιά τα μπουκάλια με το κρασί, άλλοι κρατάνε ο ένας τον άλλο, άλλοι δεν κρατιούνται πουθενά και έχουν πέσει κατάχαμα εική και ως έτυχε ενώ ο ήλιος τους έχει βάλει στο αμόνι και τους βαράει αλύπητα. Την ησυχία της στιγμής έρχεται να διαλύσει το αυτοκίνητο περιπλανώμενου μανάβη που ειδοποιεί τις νοικοκυρές για την παρουσία του βάζοντας στη διαπασών ένα σιντί με νησιώτικα (σε εκτέλεση Ζελεπού – Χρύσας Καραμπάση) που ενώ διέρχεται από την εκκλησία ενημερώνει ότι

- Όταν χαράζει στο Αιγαίο, είναι όμορφα σου λέω...

Τότε ένας από τους κοιμώμενους στο προαύλιο (με μουσάκι, μαύρο γυαλί και παναμαδάκι στο κεφάλι) ανασηκώνεται ελαφρώς και σχολιάζει:

- Ναι ρε φιλαράκι, όμορφα είναι όταν χαράζει στο Αιγαίο, αλλά τώρα είναι περασμένες δέκα οπότε δε μας αφήνεις να κοιμηθούμε λιγάκι;

-.-.-

Αναδρομικό σε βάθος δεκαετίας βεβαίως, αλλά καλό. Την εποχή της ισχυρής Ελλάδας που έγιναν εδώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες (εάν ενθυμείσθε), καριώτης συνταξιούχος παρακολουθεί τα αγωνίσματα παρέα με τα νεώτερα μέλη της οικογένειας. Πότε-πότε τον παίρνει ο ύπνος και κάπως σπάει ο διάολος το ποδάρι του και ξυπνάει από τους εθνικούς ύμνους κάθε τόσο που γίνεται απονομή. Έχει πέσει και σε μέρα απονομών στα ομαδικά αθλήματα, όπου ανεβαίνουν στο βάθρο πλήθη αθλητών και ο καθένας μαζί με το μετάλλιο στεφανώνεται και με ασορτί κότινο, δηλαδή κλαδί ελιάς. Οπότε σε μια απονομή κάποιας οκτακώπου που έχουν ανέβει στο βάθρο καμιά εικοσαριά και βάλε με τους κότινους και χαιρετάνε, δεν κρατιέται άλλο και σχολιάζει κουνώντας το κεφάλι:

- Τς τς τς... Τις ρημάξανε τις ελιές.

-.-.-

Μια πολυεθνική ομάδα ερασιτεχνών χορευτών ελληνικών χορών περιφέρεται ανά την νήσο σε διάφορα μουσικοχορευτικά events. Σε ένα από αυτά πραγματοποιείται στην Ακαμάτρα συνάντηση διαφόρων μουσικών που παίζουν τσαμπουνοφυλάκα, όργανο που μοιάζει με την κρητική ασκομαντούρα και τη διεθνή γκάιντα αλλά στα ικαριακά συμφραζόμενα φτιάχνεται από δέρμα κατσίκας. Ένας τοπικός μουσικός έχει κατασκευάσει το όργανο από δέρμα τράγου, από το οποίο όμως κόντρα στα συνηθισμένα δεν έχει αφαιρέσει ούτε το τρίχωμα ούτε τα δηλωτικά του φύλου γνωρίσματα. Το αποτέλεσμα μουσικά δεν ξέρω πως είναι, πάντως οπτικά είναι κάπως σουρεαλιστικό καθώς όπως παίζει ο μουσικός αιωρούνται διάφορα άλλα όργανα κάτω από το κυρίως όργανο, τόσο που ένας μουσικοδιδάσκαλος της ομάδας (ξένος, αλλά χιουμορίστας οπωσδήποτε) σχολιάζει σε παρακαθήμενη καριωτίνα χορεύτρια:

- Παρατηρώ ότι στα μέρη σας έχετε μουσικούς με αρχίδια.

(Όχι, παίζουμε...)

-.-.-

Η επίσκεψη για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια του μοναδικού μάλλον ικαριακής καταγωγής αγιορείτη καλόγερου (#1) στο νησί έχει προκαλέσει ένα μίνι ενδιαφέρον στο (περιορισμένο, μάλλον) κοινό που συχνάζει στις εκκλησίες, ειδικά σε συνδυασμό με την έλευση ενός μόνιμου (αν και μη καριώτη) καλόγερου (#2) στο μοναστήρι του Μουντέ και την εικαζόμενη (αν και μάλλον συγκυριακή) παρουσία ενός γκρουβαλοειδούς τύπου με ράσο (#3), που ορισμένοι λένε ότι είναι μάλλον ασφαλίτης που αναζητά τα ίχνη του Χριστόδουλου Ξηρού, αλλά αυτό είναι άλλο ανέκδοτο. Κουβέντα στην κουβέντα κάτι φτάνει και στα αυτιά ορισμένων από το μη εκκλησιαζόμενο τμήμα του πληθυσμού, οπότε στο φαρμακείο έχει αρχίσει να γίνεται κουβέντα για το γιο της Τάδε που πήγε πριν χρόνια στο Άγιο Όρος (ο #1 που λέγαμε) και πάνω στην ώρα μπαίνει ως πελάτης ο έτερος γιος της Τάδε, γνωστός βιολόγος και μπλόγκερ κατηγορίας βαρέων βαρών (100+), με βερμουδίτσα, ωλσταράκια, μπλουζάκι με πεταλούδες, με κοτσιδάκι, γυαλάκι ηλίου, τζόκεϊ με καραβάκια και κατ’ εξαίρεσιν καλοξυρισμένος. Μια πελάτισσα τον κοιτάζει με ενδιαφέρον, χαμογελά πλατιά και ρωτάει:

- Εσύ δεν είσαι της Τάδε;
- Πράγματι
, επιβεβαιώνει ο ευτραφής ιστολόγος.

Και η κυρία θριαμβευτικά:

- Α, εσύ είσαι ο καλόγερος, ε;

(Όχι ακριβώς, μανδάμ. Σαολίν...)




Δεν είναι ακριβώς η εκτέλεση του μανάβη, αλλά οι εικόνες είναι πιο οικείες.

Παλιότερες αντίστοιχες ιστορίες του 2009 εδώ,
του 2010
εδώ κι εδώ,
του 2011
εδώ
του 2012 εδώ
και του 2013 εδώ