Βαλσάκι επίκαιρο

Δορυφορική εικόνα των αντιδραστήρων μετά την έκρηξη (φωτό Associated Press, από το in.gr στις 15 Μαρτίου 2011).

Χαζεύω τις ειδήσεις στο διαδίκτυο ως συνήθως, και μετά στρέφομαι στο Βιτσέντζιο που καθόμαστε πλάτη και είναι ο πλησιέστερος Ολλανδός που μπορώ να απευθυνθώ:

- Έχετε πυρηνικούς αντιδραστήρες εδώ;

Με κοιτάει για λίγο, ένα αδιόρατο πονηρό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό του.

- Έχουμε δυο-τρεις. Παραδίπλα στη Γερμανία έχει πολλούς και στη Γαλλία ένα σωρό.

Σφυρίζοντας αδιάφορα, συνεχίζω τη διευκρινιστίτιδα:

- Σεισμούς δεν έχετε όμως;
- Όχι, καθόλου, λέει γελώντας ο Βιτσέντζιο και κάνει να επιστρέψει στο facebook, αλλά ο επίμονος Έλληνας ξαναχτυπάει:
- Ούτε τσουνάμι;
- Ούτε, λέει με σιγουριά.

Ύστερα όμως κάτι σα να σκέφτεται, γυρίζει αργά και με κοιτάει με ελαφρώς ξυνισμένη φάτσα.

- Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχουμε πλημμύρες... Και αρκετά συχνά μάλιστα...

Κοιτάζονται αμήχανα με το Γιόστ. Κουνάω το κεφάλι μου με κατανόηση, αλλά λέω καλού κακού να ξαναδώ το θέμα της μετανάστευσης, ακόμα και για πιο υπανάπτυκτα μέρη ενδεχομένως, χωρίς πυρηνική ενέργεια. Διαβάζω με ενδιαφέρον ότι στην Πορτογαλία βγάζουν ενέργεια από τα κύματα του Ατλαντικού, και σιγοσφυρίζω ένα παλιό τραγουδάκι του Άκη Πάνου με αφορμή το Τσερνομπιλ. Βαλσάκι, μάλλον...

Κι εσύ επιστήμη ασπίδα μας, εμπόδια είμαστε, πήδα μας, που λέει και ο τραγικός καλλιτέχνης...