"... περίσσια μου το Μάη"

Όπως καθόμασταν στο καφενείο, μπροστά στο τζάκι, θυμήθηκε η Μαρίστρα μια ιστορία που της έλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά της στη Γαρίπα και μας τη διηγήθηκε. Ήτανε, λέει, μια φορά, Μάη μήνα, κάμποσοι άντρες και κουβεντιάζανε στο καφενείο και έλεγε ο καθένας τα παράπονα που είχε από τη γυναίκα του. Άλλη θύμωνε κι έβαζε τις φωνές, άλλη μουρμούραγε όλη την ώρα, άλλη εκείνο, άλλη το άλλο... Μόνο ένας καθόταν παράμερα και δε μιλούσε. "Εσένα τι σου κάνει;" τον ρώτησαν κάποια στιγμή. "Τίποτα", απάντησε αυτός, "κανένα παράπονο δεν έχω". Οι άλλοι όμως δεν τον πίστευαν, και του λένε "Για πήγαινε στο σπίτι κι άναψε φωτιά στο τζάκι τώρα που κάνει ζέστη, να δεις τι θα σου πει".

Πάει αυτός σπίτι του, κόβει ξύλα, τα βάζει στο τζάκι, ανάβει φωτιά, γίνεται ο κόσμος άνω κάτω από την κάπνα και την πυρά, και περιμένει τη γυναίκα του να δει τι θα κάνει. Έρχεται κι εκείνη στο σπίτι, κάθεται δίπλα του μπροστά στο τζάκι, και του λέει ήσυχα ήσυχα:

- Καλή είναι άντρα μου η φωτιά, χειμώνα καλοκαίρι, περίσσια μου το Μάη.

Δεν άντεξα στον πειρασμό να ρωτήσω τη Μαρίστρα ποιο μέρος βγάζει τέτοιες υπομονετικές γυναίκες (γιατί δεν έχω συναντήσει και πολλές) και μου είπε όλο χαρά:

- Η Γαρίπα!

Αλλά μετά το ξανασκέφτηκε και το διόρθωσε λίγο:

- Δηλαδή, έβγαζε παλιά...

Και γέλασε με ένα γελάκι πονηρό.


Σ.Σ. "περίσσια μου το Μάη" φαντάζομαι θα σημαίνει "μα πιο πολύ το Μάη" ή κάτι τέτοιο, και μια και είναι της εποχής είπα να το αναρτήσω... Η αφήγηση λαμβάνει χώρα στο καφενείο όπου τελειώνει η προηγούμενη ανάρτηση. Η Γαρίπα βρίσκεται στην περιοχή Μονοφατσίου, προς τα νοτιοανατολικά της πεδιάδας της Μεσαράς στο Ηράκλειο - από εκεί κατάγεται υπερηφάνως η Μαρίστρα μας. Δεν ξέρω για τις γυναίκες, αλλά το τυρί και το κρασί που βγάζει είναι εξαιρετικά, ειδικά για ιστιοπλοϊκές εξορμήσεις.

Η φωτογραφία της φωτιάς είναι από την πρώτη χρήση ενός τζακιού στον Εύδηλο της Ικαρίας, το Πάσχα του 2008. Δεν έχει σχέση με τα παραπάνω, αλλά αν δεν παινέψεις το σπίτι σου... (κυριολεκτικά, ενίοτε).