Όπως αργεί τ' ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κι οι λέξεις ν' ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
μην ξιππαστείς
απ' τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.
Άρης Αλεξάνδρου (1922-1978)
Ποίημα της συλλογής «Ευθύτης οδών» (1959) που μετά δημοσιεύτηκε και στη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1941-1974.
Σ.Σ. Δανεισμένο από την ιστοσελίδα του Ν. Σαραντάκου
1 σχόλιο:
Το ποίημα έτυχε να το βρω και να το διαβάσω κάτι εβδομάδες πριν - πολύ μου άρεσε. Το ένιωσα και ως προσωπική συμβουλή, σε μένα που μου αρέσουν οι λέξεις. Και μια υπενθύμιση, πως οι λέξεις, όσο όμορφες και νά 'ναι, όσο και ν' αστράφτουν, δεν είναι παρά τα μέσα, τα εργαλεία, άντε και το λούστρο. Όχι το νόημα, όχι η ουσία, όχι ο προορισμός. Αλλά μπορείς εύκολα να παρασυρθείς από τη γυαλάδα τους, να μην προσέξεις το αποκάτω, να προσπεράσεις την επικοινωνία και το μήνυμα. Όταν μπορείς να κάνεις δουλειά και με ελάχιστες λέξεις, οι παραπανίσιες ίσως είναι και ματαιοδοξία. Τώρα που το σκέφτομαι, κι εγώ κάθομαι κι αραδιάζω λέξεις περιττές, τώρα. :-p Βλέπεις, είναι δύσκολο. Καλή συνέχεια!
Δημοσίευση σχολίου