Ὁ ἔρωτάς σου μία πληγὴ καὶ τρεῖς κραυγές.
Στὰ κόντρα σκούζει ὁ μακαρᾶς καθὼς τεζάρει.
Θαλασσοκόρη τοῦ βυθοῦ - χίλιες ὀργιὲς -
τοῦ Ποσειδώνα ἐγὼ σὲ κέρδισα στὸ ζάρι.
Καὶ σ᾿ ἔριξα σ᾿ ἕνα βιβάρι σκοτεινὸ
ποὺ στέγνωσε καὶ ξανεμίστηκε τὸ ἁλάτι.
Μὰ ἐσὺ προσμένεις ἀπ᾿ τὸ δίκαιον οὐρανὸ
τὸ στεριανό, τὸ γητευτή, τὸν ἀπελάτη.
Ὅταν θὰ σμίξεις μὲ τὸ φῶς ποὺ σὲ βολεῖ
καὶ θὰ χαθεῖς μέσα σὲ διάφανη ἀμφιλύκη
πάνω σὲ πράσινο πετούμενο χαλί,
θὰ μείνει ὁ ναύτης νὰ μετρᾶ τὸ ἄσπρο χαλίκι.
m/s Aquarius 1974
Νίκος Καββαδίας - Τραβέρσο
(Σ.Σ. Σκέψη εν πλω στο ιστιοφόρο «Ικαρία», λίγο έξω από το Καβοντόρο).
2 σχόλια:
Καθώς διαβάζω από μέσα μου το ποίημα, το νιώθω να πηγαίνει "κυματιστά" και συνειρμικά μου έρχεται η εικόνα με τα αφρισμένα κύματα σε μια σκούρα μπλε θάλασσα. Μας χάρισε ωραίο λεξιλόγιο και εικόνες, μας "γνώρισε" αυτόν τον "κόσμο".
Άσχετο,λεπτομέρεια από άνθρωπο που τον γνώρισε από κοντα,ο Καββαδίας ήταν κοντούλης και του άρεσε πολύ το ουίσκυ.
Καλημέρα,ελπίζω να είσαι καλά.
:-)
Γ.
Καλημέρα, Γωγούλα. Μας έχεις λείψει εσχάτως.
Όλα θα πάνε καλά ;-)
Δημοσίευση σχολίου