Μεσοκαλόκαιρο

Ένα από τα πολλά ουράνια τόξα που προκύπτουν όποτε παντρεύονται οι φτωχοί.

Το φως του ήλιου μπαίνει από το παράθυρο του σαλονιού (που είναι και κρεββατοκάμαρα και γραφείο συνάμα) ενώ στα κεραμίδια ακούγονται οι σταγόνες της βροχής. «Ήλιος και βροχή, παντρεύονται οι φτωχοί» λέω μέσα μου, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα τι θέλει να πει η παροιμία, ενώ ταυτόχρονα ο ορθολογιστής εαυτός μου εικάζει ότι στην απέναντι πλευρά από τόν ήλιο θα έχει τώρα σχηματιστεί ένα ουράνιο τόξο. Πηγαίνω λοιπόν στο παράθυρο της κουζίνας (που είναι και τραπεζαρία) και το βλέπω όντως απέναντι, στην ανατολική πλευρά της πόλης, καθώς είναι απόγευμα και ο ήλιος πηγαίνει προς τη δύση του σιγά σιγά. Δεν είναι το πιο εντυπωσιακό ουράνιο τόξο που έχω δει εδώ· κι έχω δει κάμποσα πλέον. Ήλιος και βροχή είναι αρκετά συχνός συνδυασμός στην ανοιξιάτικη ή καλοκαιρινή Ολλανδία, οπότε σκέφτομαι ότι οι φτωχοί αυτής της χώρας (δεν πρέπει να είναι και πάρα πολλοί) θα παντρεύονται αρκετές φορές έκαστος για να φτουράει η παροιμία. Αλλά μετά διώχνω από το μυαλό μου τα εξυπναδίστικα συμπεράσματα και προσπαθώ να προσηλωθώ στη δουλειά μου.

Δύσκολο, βέβαια. Είναι παρατηρημένο ότι όποτε πιάνει Ιούλιος με πιάνει κι εμένα μια παραλυσία, σαν χρόνια νόσος. Πέρα από τη συνήθη Καριώτικη νοοτροπία, υπάρχει κι ένας εποχιακός παράγων που δυσκολεύει τα πράγματα. Όλες τις φορές (όχι και λίγες τελικά) που βρέθηκα να σχεδιάζω διάφορα μεγαλεπήβολα για Ιούλιο μήνα (ου μην αλλά και Αύγουστο ενίοτε) στη δουλειά, συνήθως τα σχέδια καταβαραθρώνονταν με συνοπτικές διαδικασίες, και αποδεικνυόταν για πολλοστή φορά η ισχύς της γνωστής ρήσης που λέει να μην αναβάλλεις ποτέ για αύριο ό,τι μπορείς να αναβάλλεις για μεθαύριο, διότι στο τέλος θα το κάνεις και αύριο (χάλια μαύρα) και μεθαύριο (κουτσά-στραβά), κάντο λοιπόν μια και καλή από Σεπτέβρη να είσαι εντάξει. Δυστυχώς εδώ στην Εσπερία δεν έχουν ακόμα κατανοήσει την ισχύ του αξιώματος, βρήκα όμως την εξαιρετική αγγλική λέξη "procrastination" που αντικατοπτρίζει μονολεκτικά τη διαδικασία. Προσπαθώ λοιπόν να προσηλωθώ και πάλι, αλλά εις μάτην, καθώς η βροχή αρχίζει να πέφτει πάλι και ταυτόχρονα χτυπάει το ρολόι του Δημαρχείου, πράγμα που τις Κυριακές (καλή ώρα) συμβαίνει κάθε μισή ώρα εκτεταμένα και στα ενδιάμεσα τέταρτα πιο μαζεμένα λίγο, παίζοντας διάφορες γνωστές μελωδίες κλασικής μουσικής. Όχι πάντα τις ίδιες.

Μετά το ρολόι σταματάει και μένει ο ήχος της βροχής στα κεραμίδια. Ο ήλιος έχει κρυφτεί, όπως και το ουράνιο τόξο, και σκέφτομαι ότι έχει βρέξει σχεδόν κάθε μέρα αυτό τον Ιούλιο. Αν και γενικά δεν έχω πάθει τίποτα από τον ολλανδικό καιρό, ομολογώ ότι το να κυκλοφορώ κάθε μέρα με αδιάβροχο/αντιανεμικό με την ομπρέλα στη δεξιά τσέπη και την κουκούλα ανεβασμένη είναι λίγο εκνευριστικό σε σχέση με τους υπόλοιπους Ιούλιους της ζωής μου. Την περασμένη Τετάρτη έβρεχε και φυσούσε τόσο, που έφυγα από το σπίτι με νιτσεράδα ιστιοπλοϊκή (δώρο των φίλων μου στην Αθήνα μετά από τις άνευ νιτσεράδας ιστιοπλοϊκές εμπειρίες μου στην Κρήτη), και στο δρόμο μέχρι τη στάση του λεωφορείου (σιγά μην πήγαινα με τα πόδια) διαλύθηκε η ομπρέλα μου. Στην επιστροφή διαλύθηκε και η δεύτερη ομπρέλα που αγόρασα καθ' οδόν, και ένα ζευγάρι παπούτσια hiking δήθεν παντός καιρού. Την Πέμπτη το τοπίο είχε πολύ ενδιαφέρον, καθώς έβρισκες διάσπαρτες ξεπαρταλιασμένες ομπρέλες στα πιο απίθανα σημεία. Συνέχισε βέβαια να βρέχει, αλλά πιο φυσιολογικά, όχι ιδιαιτέρως εξευτελιστικά δηλαδή.

Διάσπαρτες ξεπαρταλιασμένες ομπρέλες που φύονται ακόμα και στη μέση των καναλιών.

Και πάλι προσπαθώ να προσηλωθώ, αλλά μετά αρχίζω να αναρωτιέμαι ποια να είναι μια καλή συνταγή για να μαγειρέψει κανείς ρύζι μπασμάτι, καθώς έχω ακούσει πολύ διαφορετικές παραλλαγές τις τελευταίες μέρες, και πρέπει να αξιοποιήσω την παρακαταθήκη του ενός κιλού που μου άφησαν φεύγοντας η Δ. και ο Χ. όταν ήρθαν πριν κάνα μήνα. Μετά ήρθε ο Γ. κάποια στιγμή κι έφυγε πριν κάνα δεκαήμερο, και σήμερα η Λ. με ειδοποίησε ότι τελικά δεν μπορεί να έρθει τώρα. Η Ν. και ο Λ. το ανέβαλλαν κι εκείνοι για Σεπτέβρη μάλλον, οπότε δεν περιμένω άλλες επισκέψεις άμεσα. Σκέφτομαι μήπως πάω εγώ πουθενά εδώ γύρω κάνα Σαββατοκύριακο, αλλά οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί στον περίγυρο (Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία κλπ.) ετοιμάζονται για διακοπές, άλλοι έφυγαν κιόλας για τα πάτρια. Σε μια άλλη συγκυρία ίσως ρωτούσα τη μάνα μου συμβουλές για το ρύζι, αλλά είναι πλέον ή βέβαιον ότι ως παραδοσιακή νοικοκυρά αγνοεί το μπασμάτι και όλη την ασιατική κουζίνα, οπότε θα μου πει να το κάνω πιλάφι κλασικό που δεν είναι το ζητούμενο. Θα μπορούσα όμως να τους πάρω κάνα τηλέφωνο έτσι κι αλλιώς, να δω και πώς είναι τα πράγματα στο νησί· αν βέβαια έχουν προλάβει να δουν καθόλου νησί.

Κατέβηκαν προχτές, την ημέρα των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης που μνημονεύει ο Ελύτης στο Άξιον Εστί μεταξύ άλλων. Σήμερα είναι της Αγίας Μαρίνας, κι έχει πανηγύρι στην Αρέθουσα. Άλλες χρονιές πήγαινα, φέτος όμως είπα να κρατήσω όλη την άδεια για τον Αύγουστο, και έκανα για τον Ιούλιο κάτι μεγαλεπήβολα επαγγελματικά σχέδια, που όπως τα βλέπω τα πράγματα θα καταλήξουν στο γνωστό κάλαθο των αχρήστων αργά ή γρήγορα. Κάνω μια ύστατη προσπάθεια να προσηλωθώ αλλά ο ήλιος βγαίνει πάλι ακριβώς μπροστά μου, και σκέφτομαι να μην πάω στο πίσω παράθυρο να δω το ουράνιο τόξο και να συνεχίσω αυτό που κάνω, αλλά δε χρειάζεται να πάω στο πίσω παράθυρο καθώς οι ακτίνες του ήλιου περνάνε από το τζάμι και σκάνε στα χέρια μου πάνω στο πληκτρολόγιο και αφήνουν μια ιδέα καλοκαιριού, οπότε παραδίνομαι εντελώς και κλείνω τα αρχεία κι αρχίζω να χαζεύω τα σύννεφα και να σκέφτομαι πού θα βρω κανένα μαγαζάκι ανοιχτό Κυριακή απόγευμα να ψωνίσω χωρίς να τρέχω στο σουπερμάρκετ μέσα στη βρόχα.

Ταξιδεύω νοερά σε ένα τέτοιο μαγαζάκι, από αυτά τα Nicht Markt που πουλάνε τσιγάρα και μπύρες και διάφορα μικροπράγματα, και αναρωτιέμαι αν τυχόν πουλάνε επίσης κρεμμύδια και σαφράν, διότι δε θέλω να καπνίσω (το 'χω κομμένο χρόνια) ούτε να πιω μπύρες (έχω τα κρασιά μου και τη ρακή από τη Γαρίπα), θέλω να μαγειρέψω το μπασμάτι, νοερά πάντα, διότι βαριέμαι να τρέχω να ψωνίσω το οτιδήποτε και βλέπω να το μαγειρεύω νερόβραστο με ό,τι υπάρχει στην κουζίνα εκ των ενόντων, και βλέπω επίσης απέξω τα σύννεφα να πυκνώνουν και τη βροχή να δυναμώνει, κι ο ήλιος χάνεται πάλι, και σκέφτομαι ότι το πανηγύρι θα ξεκινάει όπου να 'ναι, της Αγίας Μαρίνας σήμερα, επέτειος της Ικαριακής Επαναστάσεως που φυσικά κανείς δεν την έχει υπόψιν του αλλά όμως υπήρξε στ' αλήθεια πριν από 99 χρόνια, και σκέφτομαι ακόμα, Γωγούλα μου, ότι έχεις δίκιο, δεν συμβαίνουν όλα στην Ικαρία, η βροχή συμβαίνει φυσικά στο Λέιντεν, διόμισι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, αλλά το ρολόι χτυπάει πάλι και σημειώνει το χρόνο που περνάει.

Δεκαεννιά και σήμερα.