Δεν είμαι εκεί

"When the going gets tough, the tough gets going": ένα υποδειγματικό κλισέ μηδαμινής ερμηνευτικής αξίας. Τράβηξα τη φωτογραφία τον περασμένο Ιούλιο αλλά παραμένει επίκαιρη, νομίζω.

Αν και κάτοικος εξωτερικού πλέον, όλη μου η ζωή στην Ελλάδα είναι ή γύρω από αυτήν περιστρέφεται, οπότε ρουφάω τα νέα της χώρας σε ικανές ποσότητες. Διαβάζω εφημερίδες (στο διαδίκτυο, εννοείται), ιστοθέσεις και ιστολόγια. Κουβεντιάζω με φίλους και λιγότερο φίλους, κατεβαίνω όσο πιο συχνά μπορώ στα πάτρια. Με διακατέχει μια αγωνία να μην αποκοπώ από την καθημερινότητα (ειδικά των λεγόμενων «απλών ανθρώπων»), να μην καταλήξω σαν κάτι παλιούς μετανάστες που παλιννοστούσαν κάποτε έχοντας όμως στο μυαλό τους την εικόνα μιας «παλιάς» Ελλάδας που είχε πάψει να υφίσταται καιρό πριν, και δεν είχαν πάρει μυρωδιά τις θεμελιακές μεταβολές σε αυτό που λέμε «ελληνική πραγματικότητα». Προσπαθώ, την παλεύω, αλλά ώρες ώρες «δεν παλεύεται» που λέει και ο νεολογισμός που εισήχθη σχετικά πρόσφατα στο λεξιλόγιο.

Χτες είχε απεργία πάλι, δεν είχε ειδήσεις από τα mainstream media. Υπέθεσα ότι οι περισσότεροι φίλοι μου θα ήταν απεργοί ή και διαδηλωτές (δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι...) και υπέθεσα επίσης με βάση την προγενέστερη εμπειρία ότι θα μου έδιναν επιτόπιο ρεπορτάζ το βραδάκι που θα μαζευόντουσαν σπίτι, μπροστά στο skype και το facebook (το τζάκι είναι πλέον για άλλες χρήσεις). Ως εκ τούτου τις αργόσχολες ώρες μου (όχι εντός χώρου εργασίας, μην πάει στο κακό το μυαλό σας) τις αφιέρωσα στο CNN και το BBC (που χτες μου φάνηκαν παραδόξως ισορροπημένα) και ακολούθως στα ελεγχόμενης αξιοπιστίας διαβάσματα των εναλλακτικών media, και στους κατηραμένους απεργοσπάστες των πόρταλ.

Από εκείνη την ώρα διαβάζω τα νέα (copy-paste):

- Δολοφόνησαν 44χρονο στο κέντρο της Αθήνας για μία κάμερα.

- Επιθέσεις ακροδεξιών κατά μεταναστών στο σημείο της δολοφονίας του 44χρονου.

- Νύχτες κρυστάλλων στην Αθήνα.

- Άγριος ξυλοδαρμός διαδηλωτή από ΜΑΤ - Κινδύνευσε η ζωή του.

- Κρίσιμα τα επόμενα 24ωρα για τον 31χρονο που χτυπήθηκε στα επεισόδια.

- Υποβλήθηκε σε επέμβαση αφαίρεσης σπλήνας ο δεύτερος τραυματίας της απεργιακής πορείας.

- Σε διαθεσιμότητα οι αστυνομικοί που χτύπησαν πεσμένο στο δρόμο διαδηλωτή.

- Σκότωσαν με 4 μαχαιριές νεαρό μετανάστη από το Μπαγκλαντές.

- Τεταμένη ατμόσφαιρα στο κέντρο της Αθήνας, σε εξέλιξη πορεία κατά της βίας.

- Άγνωστοι άρπαξαν όπλο από αστυνομικούς της Ασφάλειας Αττικής στην οδό Ακαδημίας.

(Και μετά; Μετά τι;)

Χτες βράδι μίλησα με τους δικούς μου κάμποση ώρα. Μου είπαν, μεταξύ άλλων, ότι πέρασαν για την απογραφή. Ήταν μόνο η μάνα μου στο σπίτι, η οποία δήλωσε τον τόπο κατοικίας και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας. Ο απογραφέας άφησε απογραφικά δελτία για τους άλλους, για μένα δεν άφησε.

Καλά έκανε. Δεν είμαι εκεί.


ΥΓ. 15/5/2011: Η ανάρτηση χάθηκε μια-δυο μέρες λόγω ανωμαλιών στο blogger, αλλά στο μεταξύ πρόλαβα να διαβάσω επιπλέον τα εξής:

- Στα σκουπίδια βρέθηκε λίγες ώρες αργότερα το όπλο που έκλεψαν άγνωστοι από αστυνομικούς (Σ.Σ. ευτυχώς! εκεί είναι η θέση του άλλωστε...).

- Νύχτα των κρυστάλλων στην Αθήνα. Δεκάδες μετανάστες στο νοσοκομείο λόγω ρατσιστικών επιθέσεων.

- Η χήρα του Μανώλη Καντάρη επέστρεψε την ανθοδέσμη που έστειλε ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής (Σ.Σ. αυτό ήταν αρβύλα στο tweeter, εύχομαι να είναι όντως αλήθεια).

- Τρεις τραυματίες από επίθεση κουκουλοφόρων με μολότοφ στο ΑΤ Εξαρχείων. (Σ.Σ. μια ανθοπώλις στη λαϊκή της Καλλιδρομίου, ένας 48χρονος διερχόμενος που πήγε να τη βοηθήσει κι ένας Βούλγαρος μετανάστης).

- Σε κλίμα οδύνης η κηδεία του 44χρονου που δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας.

- Μάχη για τη ζωή του δίνει στην Εντατική ο 48χρονος τραυματίας της επίθεσης στα Εξάρχεια (Σ.Σ. εύγε, συντρόφια, τον τσακίσαμε τον καπιταλισμό...)

Άντε να δούμε τι άλλο έρχεται...