Δίσκος σερβιρίσματος

Ένας δίσκος (όχι ακόμα σερβιρίσματος) από την ιστοσελίδα http://www.metallurgy.utah.edu/galleries/hardisk3.jpg/view

Κανονικά ετοιμαζόμουν να γράψω κάτι άλλο. Κάτι πιο ρομαντικό ή τέλος πάντων πιο ασορτί με την εαρινή ισημερία που προηγήθηκε ή τη βροχή που πέφτει απ' το πρωί. Αλλά υπάρχουν στιγμές που ο blogger αισθάνεται τα θεμέλια της ύπαρξής του να κλονίζονται συθέμελα, τις βεβαιότητές του να καταρρίπτονται, τις προσδοκίες του να γίνονται σκουπίδια. Σ' αυτές τις στιγμές τι να μας πουν κι οι ισημερίες κι οι βροχές κι η γη που γυρίζει. Τι να την κάνεις όσο και να γυρίζει άμα έχει πάψει να γυρίζει ο σκληρός σου δίσκος.

Στην αρχή αρνείσαι να το πιστέψεις. Το φωτάκι ανάβει κανονικά, κάποιοι ήχοι ακούγονται φυσιολογικά, όμως η οθόνη αρνείται να ανάψει. Λες ότι κάτι θα έπαθε από την πολύωρη αναμονή στην οποία υπέβαλες το σύστημα βάζοντας και βγάζοντας DVD την προηγουμένη και μπριζώνεις μια άλλη οθόνη, εξωτερική. Πάλι τζίφος. Βάζεις και βγάζεις μπρίζες και μπαταρίες, πατάς και ξαναπατάς κουμπάκια, τίποτα. Κάποια στιγμή κάνει να παίξει, αλλά βγάζει μια παράξενη μπλε οθόνη με κάτι κινέζικα και μένει εκεί. Δοκιμάζεις restart επί restart, προσπαθείς safe mode και άλλα ηχηρά παρόμοια - καταλήγεις στα ίδια κινέζικα ή σε αποτυχία. Παίρνεις τηλέφωνο διάφορους κομπιουτεράδες φίλους που λένε "αχά" και "χμμμ" και "σκούρα τα πράγματα", και τους λες κάτι για integrity check και σου λένε "άρα χτύπησε ο σκληρός". Πού χτύπησε; Έτσι, μόνος του; Στα καλά καθούμενα; "Έτσι ειν' αυτά" σου απαντάνε. "Και τι θα κάνουμε;" ρωτάς. "Έχεις εγγύηση;" Έχεις - την έπαιρνες δώρο μαζί με μια φοβερή τσάντα ή έπαιρνες την τσάντα δώρο μαζί με την εγγύηση, το ίδιο κάνει. Εσύ την τσάντα ήθελες, η εγγύηση ήταν παρεπόμενο, αλλά τώρα η τσάντα σέρνεται στο πάτωμα, το laptop σε κοιτάει με σβηστή οθόνη και μια σκέψη σου τρώει το μυαλό.

- Και τα data;
- Δεν ξέρω, σου λέει ο φίλος, μπορεί να σώζονται, μπορεί όχι. Back-up έχεις κάνει;

Κρύος ιδρώτας σε λούζει. Η εαρινή ισημερία έχει γίνει πολικό ψύχος. Τον εξωτερικό σκληρό που υποτίθεται πως θα αγόραζες τον ανέβαλες για καλύτερες μέρες, διότι με το επίδομα ανεργίας ούτε δισκέτα floppy δεν παίζει να πάρεις. Το τίμημα ίσως είναι να σβηστούν τα αρχεία σου, τα mp3 σου (εντάξει, δεν τρέχει τίποτα, βρίσκονται), οι ταινίες σου (μικρό το κακό, τις έχεις δει), τα βιντεάκια και οι φωτογραφίες σου (γαμώτο, και οι ιστιοπλοϊκές και οι ικαριακές και οι εν γένει κρητικές;), τα δεδομένα της δουλειάς σου των τελευταίων δέκα χρόνων (σκατά, τρέχα γύρευε να τα ξαναμαζέψεις), τα προσωπικά κείμενά σου μιας ζωής (άααααααργκ!).

Κι όπως συμβαίνει κάθε φορά που βρίσκεσαι μπροστά στα δύσκολα, εφαρμόζεις το νόμο του Μέρφι για τους θρησκευόμενους (Να μην πιστεύετε στα θάυματα: Να στηρίζεστε στα θαύματα) και περιμένεις τον από μηχανής θεό. Ο θεός στέλνει τον αρχάγγελο Μιχάλη που σου λέει "έχω κάτι DVD άγραφα αν μπορέσεις να το βάλεις μπρος, παίρνουμε ένα back-up στα γρήγορα" κι εσύ σκέφτεσαι ότι αφού δεν πήρε μπρος τις πρώτες 32 φορές δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να πάρει την 33η αλλά πατάς για μια ακόμα φορά το κουμπί, ούτε safe mode ούτε τίποτα, αφήνεις τα F keys απάτητα και ο σκληρός κάνει ένα γρούτσου-γρούτσου και η μπλε οθόνη βγαίνει στα αγγλικά τώρα και λέει ότι ο σκληρός θα ελεγχθεί για consistency κι εσύ σκέφτεσαι τι να είναι αυτό άραγε και σου λέει τόσο τα εκατό και μετά άλλο τόσο και κάπου κάπου λέει "το αρχείο τάδε είναι cross-linked στο δείνα allocation unit" και μετά κάνει κάτι άλλα και σου λέει "αυτό είνα truncated" κι εσύ βλέπεις ότι "αυτό" είναι μια temporary βλακεία και λες "χεστήκαμε κι η βάρκα έγειρε" και τότε γράφει εκατό τοις εκατό και ακούγεται ένα χαρούμενο ταρατατζούμ και η οθόνη αντί για το χαζομπλέ που είχε πριν έχει το θαλασσί της θάλασσας κι όλο το μπλε του χάρτη και μέσα στη θάλασσα είναι τα δελφίνια που είχε φωτογραφήσει η Μανταλένα πέρσι από το ιστιοφόρο "Οδυσσέας" μεταξύ Ηρακλείου και Δίας και τα έχεις βάλει background στην οθόνη σου, κι ανάμεσα στα δελφίνια πλέουν τα εικονίδια με τα προγράμματά σου και τα αρχεία σου που είναι εκεί, πίσω στη θέση τους.

Παίρνεις μια βαθιά ανάσα, o υπολογιστής βγάζει ένα μήνυμα ότι "ο σκληρός σας δίσκος μόλις ανένηψε από μια σοβαρή βλάβη" κι εσύ λες "ευχαριστώ, το ξέρω" και σκέφτεσαι ποιανού ιδέα ήταν να μεταφράσει το recover σε "ανανήπτω". Θέλει να στείλει ειδοποίηση στο Μπίλ Γκέιτς, αλλά εσύ του λες άσε καλύτερα, έχει κι άλλες δουλειές να κάνει ο Μπιλ τώρα με την κρίση, κι ενώ βουτάς από το Μιχάλη τρία-τέσσερα DVD αντιγράφεις κατά σειρά τα κείμενά σου, τα δεδομένα της δουλειάς σου, τις φωτογραφίες σου, κάτι σπάνια τραγουδάκια που δεν πρόκειται να ξαναβρείς αλλού, και σκέφτεσαι μήπως να βάλεις linux ή καλύτερα να πάρεις κανά μηχάνημα εκτός προδιαγραφών Μπίλι Γκέιτς, αλλά πού να τα ξαναμαθαίνεις όλα τώρα γέρος άνθρωπος, μάλλον θα πάρεις εκείνο τον εξωτερικό σκληρό τελικά κι ας γίνει ο εσωτερικός δίσκος σερβιρίσματος για καφέδες και τα DVD ας γίνουνε σουβέρ για τις κούπες, εμείς να 'μαστε καλά.

Ο Μιχάλης καληνυχτίζει, ο Χάρης πάει να δει μπάλα, μένεις μόνος στο άδειο εργαστήριο Κυριακή βράδι, της Σταυροπροσκυνήσεως, στη μέση της Σαρακοστής, μια μέρα μετά την εαρινή ισημερία, κοιτάς στην οθόνη τα δελφίνια ανακουφισμένος για λίγο και μετά πας κι εσύ να δεις μπάλα με το πολύτιμο back-up στο χέρι. Τη Δευτέρα πια ανοιγοκλείνεις τον υπολογιστή διαρκώς και είναι μια χαρά στην υγεία του, έχει ανανήψει πλήρως, ο σκληρός δεν έχει μαλακώσει καθόλου από χτες παρόλη τη βροχή που πέφτει συνέχεια, καθώς είναι προστατευμένος στην τσάντα-εγγύηση και σε ένα διάλειμμα της δουλειάς κάθεσαι να γράψεις την ανάρτηση για να μοιραστείς αυτή την ασήμαντη προσωπική στιγμή με τη λοιπή ανθρωπότητα που θα τη διαβάσει εφόσον ο δίσκος της γυρίζει όπως η γη τούτη την ώρα που νυχτώνει πάνω από το Ηράκλειο.

Σκέφτεσαι ότι σε λίγες μέρες θα αλλάξει η ώρα επί το θερινότερον και η αντίστοιχη ώρα θα είναι μέρα. Αλλά προς το παρόν, ακόμα βρέχει.