Άνεμοι μεταβλητοί ασθενείς

Οι τελευταίες ιστιοδρομίες για το Christmas Cup, το μικρό χειμερινό πρωταθληματάκι ανοιχτής θάλασσας και κλάσης J24 που οργανώνει κάθε χρόνο ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Ηρακλείου, πραγματοποιήθηκαν το διήμερο 6-7 Δεκεμβρίου. Χρονολογικά συνέπεσαν με σαφώς πιο επείγοντα και σημαντικά γεγονότα, οπότε όταν ο κόσμος καίγεται (κυριολεκτικά ενίοτε), πού καιρός και διάθεση να μιλήσεις για αγώνες και βαθμολογίες και παραλειπόμενα. Άλλωστε μικρή σημασία έχουν όλα αυτά, η καθημερινότητα του καθενός μας και οι εμπειρίες του, έξω από έναν κύκλο - συχνά πολύ μικρό - συγγενών και φίλων.

Από την άλλη, σκέφτομαι μήπως τελικά η Ιστορία (με κεφαλαίο) δεν είναι παρά μια συνισταμένη μικρών προσωπικών ιστοριών. Όχι βέβαια ένα "άθροισμα" ακατέργαστων αφηγήσεων, αλλά τα μικρά νήματα που συσχετίζουν τη ζωή του καθενός με τους γύρω του και μαζεμένα φτιάχνουν αυτά τα κάπως αφηρημένα σύνολα που ονομάζουμε π.χ. νεολαία, αστική τάξη, ελληνικό έθνος. Κάπου η "μεγάλη" ιστορία επηρεάζει και ενίοτε επικαθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις "μικρές" - η καθημερινότητα όλων μεταβάλλεται από έναν πόλεμο, μια επανάσταση, ακόμα ακόμα κατά πως φαίνεται κι από έναν μόνο πυροβολισμό που ρίχτηκε κάπου μακριά σε ένα άγνωστο μέρος. Για να μην πάει το μυαλό σας σε κανέναν λάθος συνειρμό, θυμάμαι σε ένα βιβλίο του Βενέζη (την "Αιολική Γη" νομίζω) τον παππού του αφηγητή κάπου στη Μικρασία να αναρωτιέται πού να βρίσκεται αυτό το "Σεράγεβο", όπου η δολοφονία του διαδόχου του Αυστριακού θρόνου ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου: ο αντίλαλος αυτού του πυροβολισμού έφτασε εν τέλει πολύ μακρύτερα, μέσα στις προσωπικές ιστορίες των παππούδων και των γιαγιάδων της γενιάς μου.

Αλλά τούτο το ιστολόγιο δεν φιλοδοξεί να καταγράψει τη "μεγάλη" ιστορία. Σχεδίαζα λοιπόν να γράψω απλώς για την ομάδα "Χύμα στο κύμα" και τη συμμετοχή μας στις ιστιοδρομίες που έγιναν, και λίγο περισσότερο σε αυτές που δεν έγιναν. Τη μια φορά γιατί δε φυσούσε καθόλου και μέσα στην απόλυτη άπνοια φύγαμε με τη μηχανή για τη Δία και στο δρόμο πέσαμε σε ένα κοπάδι δελφίνια (που για λίγο μας παρακολούθησαν και έπαιξαν στην πλώρη μας όπως δείχνουν οι φωτογραφίες που τράβηξε η Μανταλένα). Την άλλη γιατί φυσούσε υπερβολικά και το κύμα ήταν τόσο που δε μπορούσες με κανέναν τρόπο να μείνεις στεγνός πάνω στο σκάφος παρά τις νιτσεράδες και τις ζώνες ασφαλείας. Την τρίτη γιατί φυσούσαν άνεμοι μεταβλητοί ασθενείς, και η επιτροπή αγώνα δε μπορούσε να στήσει σωστά το στίβο για όρτσα-πρύμα καθώς μόλις έβαζε τις σημαδούρες στις 340 μοίρες (βορειοδυτικά), ο άνεμος ξαφνικά γύριζε στις 60 (ανατολικά, σχεδόν κάθετα με πριν) και έπρεπε να τις αλλάξουν πάλι. Ακόμα κι έτσι, πρόλαβαν να γίνουν τρεις αγώνες - ήρθαμε δεύτεροι και στους τρεις, όπως και στη γενική κατάταξη. Μας έδωσαν κάτι αναμνηστικά διπλώματα κι ένα συμπαθητικό κυπελλάκι - είχε την πλάκα του, δε λέω.


Την άλλη μέρα πήγαμε για μάθημα θεωρίας και η "μεγάλη" ιστορία χτύπησε διακριτικά την πόρτα των "μικρών" ιστοριών μας, με τη μορφή μιας διάχυτης οσμής δακρυγόνου πάνω από το κέντρο της πόλης. Μιλήσαμε για τη δολοφονία και την αστυνομία, τους κουκουλουφόρους και τα σπασίματα, τις τράπεζες και την οικονομική κρίση. Δεν συμφωνήσαμε σε πολλά. Ύστερα είπαμε για αγκυροβολία σε κλειστό όρμο, ξεκόλλημα της καρίνας από αβαθή, για το Christmas Cup και τους μεταβλητούς ανέμους. Βγαίνοντας από το μάθημα είδαμε ότι έβρεχε καταρρακτωδώς και ότι οι Λιμενικοί είχαν κόψει την κυκλοφορία στην παραλιακή, καθώς στο κέντρο γίνονταν επεισόδια. Εγώ έφυγα αριστερά και ανηφόρισα έξω από τα τείχη - δε συνάντησα τίποτα ασύνήθιστο. Ο κακομοίρης ο Ίμερος (νέος, μακρυμάλλης, ποδηλάτης) συναπαντήθηκε με μια διμοιρία ΜΑΤ που τον θεώρησαν ύποπτο - ευτυχώς ακολουθούσαν με αυτοκίνητο δυο-τρεις άλλοι από την ομάδα που κατέβηκαν να εξηγήσουν στα όργανα ότι ο άνθρωπος δεν είχε σχέση. Θα ήταν μάταιος ο κόπος τους αν ο Λάζαρος δεν ξετρύπωνε τη δικηγορική του ταυτότητα που ως επιχείρημα λειτούργησε πολύ αποτελεσματικότερα από τις μαρτυρίες και τις διαβεβαιώσεις.

Η βροχή κάποια στιγμή σταμάτησε - σκέφτηκα ότι την ίδια ώρα κάπου αλλού, σε κάποιο πέλαγος, τα δελφίνια θα ταξίδευαν ακόμα.