Επειδή κατά καιρούς μου γκρινιάζουν μερικοί από τους πολυπληθείς (πέντε) αναγνώστες ότι τους απασχολώ υπερβολικά με τα πειραματόζωά μου, σαλιγκάρια, μυγάκια και δε συμμαζεύεται, σκέφτηκα να ανακοινώσω την προσεχή ενασχόλησή μου με το επόμενο πειραματόζωο με μια εικονογραφημένη ιστοριούλα με ηθικό δίδαγμα, μέσα στο γενικώς πολιτικά ορθό πλαίσιο του ιστολογίου. Για να μη βρούμε και κάνα μπελά με τα κλοπυράιτ, διευκρινίζω πως ό,τι διαβάσετε από δω και κάτω (σε μονοτονικό, βέβαια, και με πιο σύγχρονη ορθογραφία), μαζί και η εικονογράφηση, προέρχεται από το αναγνωστικό του δημοτικού σχολείου που εδιδάχθην το πάλαι ποτέ. Κι εσείς οι πέντε, νομίζω...
Η Άννα έπαιζε με τις φίλες της. Κυνηγούσαν πεταλούδες. Μόλις όμως πλησίαζαν, οι πεταλούδες πετούσαν μακριά.
Στο τέλος η Άννα έπιασε μία. Ήταν μία μικρή πεταλούδα. Τα φτερά της ήσαν ωραία. Είχαν διάφορα χρώματα. Η Άννα την κρατούσε απαλά και της τραγουδούσε:
Έλα, πεταλουδίτσα μουΗ πεταλούδα όμως ήθελε να φύγει, και αν είχε φωνή θα έλεγε:
στάσου να σε τσακώσω
δεν θα σου τσαλακώσω
καθόλου τα φτερά.
Θα σε ταΐζω ζάχαρη,
θα σού'χω για σπιτάκι
μεταξωτό κουτάκι,
θα ζήσεις μια χαρά...
Για τη δική σου ζάχαρη,Η Άννα αγαπούσε την πεταλούδα και γι' αυτό την άφησε να φύγει.
καθόλου δεν με μέλει.
Των λουλουδιών το μέλι
μ' αρέσει πιο πολύ.
Έχω τον κάμπο τον πλατύ,
τη χλόη τη δροσάτη
βασιλικό παλάτι,
κοπέλα μου καλή.
12 σχόλια:
Αγαπητοί όλοι!
Χαίρε, ω χαίρε λευτεριά!
(των πεταλούδων και των ψυχών συμπεριλαμβανομένης)
Και για να το γιορτάσουμε, έγραψα μία μαντινάδα εμπνευσμένη από την 534η επανάληψη του 6ου επισόδειου του "Πολέμου των Άστρων" στην ελληνική TV:
Ο Σκάιγουώκερ τρύπωσε στ' Αστέρι τού θανάτου
κι η Λέια αποδείχτηκε είν' κόρη τού μπαμπά του!
Idom
Εξαίρετη ανάρτηση, ολίγον-τι "ρετρό"
μα εγώ δεν εδιδάχτηκα το πολυτονικό
μείναν οι πεταλούδες μου δίχως περισπωμένες
μα ακόμα κι έτσι έμοιαζαν να 'ναι χαριτωμένες,
@Idom: Όταν λες "ψυχές" αναφέρεσαι σε νυχτοπεταλούδες, σκώρους και άλλα λεπιδόπτερα, όχι στην εις Άδου κάθοδον, ε;
Και κόβε σιγά σιγά τις μαντινάδες γιατί θα μας πάρει στο κυνήγι ο Νταρθ Βέιντερ κι άντε βγάλε άκρη (και πού να είχα δει έστω ΕΝΑ επεισόδιο του Πολέμου των Άστρων...)
@Χριστόφορο: χμ, όταν εμέτραγα τους πέντε αναγνώστες, εσένα το τζόβενο δε σε υπολόγισα. Καλά, λοιπόν, έξι. Κι οι τρεις Σωματοφύλακες τέσσερις ήτανε (με το μικρό Ντ'Αρτανιάν)...
Πανηγυρίζουν και στη Βαρκελώνη, ή μόνο στη Μαδρίτη;
α καλά.
κοίτα να δεις μόλις γύρισα από σίφνο και επειδή έμεινα μακριά από την πραγματικότητα, που μπορεί να είναι όλοι δικιά τους, με το τους εννοώ όλους αυτούς που την θέλουν, και βλέπω από τα σχόλια ότι οι σχολιαστές των άρθρων του κυρίου β, μάλλον το έχουν χάσει ανεπιστρεπτί, μαζί με τον ίδιο βεβαίως.
Δε μπορώ να πω έχει ζέστη.
Πφφ, και οι Απόστολοι 13 ήταν αλλά ο 13ος λογοκρίθηκε γιατί ήταν μαύρος. Σχεδόν σα και του λόγου μου μετά από την επιτυχή εξόρμηση στην Σίφνο, όπως προείπα. Άρα αν ο χριστόφορος είναι ο Ντ'Αρτανιαν εγώ μάλλον ανοίκω στην κατηγορία των λογοκριμένων.
Λευτεριά στους απόντες επί των σχολιασμών.
Αυτά
Έλα τώρα, τροτούλι μου, εδώ στο δικό σου το blog έχεις να γράψεις από πρόπερσι, και παραπονιέσαι που σε ξεχάσανε ως comment;
Φυσικά δεν είσαι μαύρος - οι μαύροι πάνε τεθωρακισμένα, όχι ναυτικό. ;-)
βασικά δε το έχω αμελήσει το επεξεργάζομαι.
Το ποιήμα που επέλεξες για να μας ανακοινώσεις το επόμενο ερευνητικό σου ενδιαφέρον με κάνει να ελπίζω ότι οι πεταλούδες θα έχουν καλύτερη τύχη από τα σαλιγκάρια σου (ομογενοποιήση στο μπλέντερ και μετά φυγοκέντρηση).
Θέλω να πιστεύω ότι π.χ. αποφάσισες να κάνεις μια ωραία συλλογή από πεταλούδες.
Παρακαλώ πές μου ότι δεν έκανα λάθος.
maelstorm
Ομογενοποίηση στο μπλέντερ; Από πού κι ως πού; Τα σαλιγκάρια μου διαλύονταν σαν όνειρα το ξημέρωμα, σαν καπνός από τσιγάρο ή σαν παλιές ξεχασμένες ιδέες.
Να που κάποιος τις θυμάται όμως.
Καλά, θα ξαναγράψω για πεταλούδες να το διευκρινίσω επαρκώς (αλλά συλλογή δε θα κάνω - έχει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας καλύτερη).
H γλαφυρότητα του λόγου σου, δεν προμηνύει τίποτε καλό για τις πεταλούδες.
Αρχίζω να ανησυχώ πραγματικά όχι μονο για τις πεταλούδες αλλά και για τις παλιές ξεχασμένες ιδέες.
Ψ.
Μα γιατί; Τα πειραματοζωάκια μου τα αγαπώ τόσο πολύ που τα κάνω μέχρι και αναρτήσεις. Τις ιδέες, δε, πολύ περισσότερο. Είναι ζήτημα αρχών.
Αυτές είναι οι αρχές μου. Άμα δε σας αρέσουν... έχω κι άλλες, όπως έλεγε και ο Μάρξ*.
*Ο Γκράουτσο...
"Θέλω να πιστεύω ότι π.χ. αποφάσισες να κάνεις μια ωραία συλλογή από πεταλούδες."
Δε νομίζω ότι μπορώ να φανταστώ τον β με απόχη και να τρέχει χαριτωμένα πίσω από πεταλούδες και κάθε λογής λεπιδόπτερα. Κοιτάζοντας και την φωτογραφία της ανάρτησης, και προσπαθώντας να βάλλω τον β στη θέση της νεαρής, νομίζω ότι μου κόπηκαν τα ύπατα.
Μια χειρότερη σύνθεση θα μπορούσε να γίνει αν το κυνηγητό γίνεται με τη βοήθεια του κίτρινου ποδηλάτου της επόμενης ανάρτησης.
Τελείως τρομακτικό
Γιατί ρε troto δεν σου γεμίζω το μάτι για κυνηγός πεταλούδων; Άμα τις προλάβεις κάμπιες, μια χαρά τις τσακώνεις και στην καθησιά σου...
Άκου "τρομακτικό"!. Άσε που άλλα τα ύπατα αξιώματα της πολιτείας κι άλλα τα ήπατα (πληθυντικός του ήπαρ=συκώτι). Στη νεώτερη ελληνική γλώσσα, το "μου κόπηκε η χολή" εκεί πάει.
Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, άμα με δεις πάνω στο εν λόγω ποδήλατο είναι όντως λίγο γκραν γκινιόλ...
Για το ποδήλατο, κυρίως. ;-)
Δημοσίευση σχολίου