Το ξέρω
πως τώρα που θα 'ρθει η άνοιξη
θα μου μιλήσει.
Θα μου πει για τ` ανοικτά πανιά
πάνω στις γαλάζιες θάλασσες
που τρέχουνε και σμίγουνε με τα όνειρα.
Θα μου πει για τα δελφίνια
που ρυθμικά αργοφαίνονται
στο βάθος του ορίζοντα
σαν ασυνάρτητες γλυκιές ελπίδες
Θα μου πει για τα πολλά χρωματιστά
λουλούδια της
που θα ξαναπνίξουνε τους κάμπους
σαν τα χαρούμενα φιλιά.
Θα μου πει για τις νέες καρδιές
που θα φουσκώσουν πάλι
όλο χαρά και έξαψη.
Θα 'ρθει και πάλι η άνοιξη
και σαν διάπλατη σημαία
θα κυματίσει στον αέρα
θριαμβευτικά.
Το ξέρω, το ξέρω πως θα μου μιλήσει,
και πως θα θέλει να μου πει
κάτι πιο ουσιαστικό
κάτι πιο μεγάλο
Μα δεν ξέρω την γλώσσα της
δεν την καταλαβαίνω
και τυραννιέμαι.
Ανδρέας Καμπάς (1919-1965)
Σ.Σ. Το ποίημα υπέκλεψα από εδώ. Αφορμή μια ανάρτηση στο ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου για την άνοιξη - βάλε και την αλλεργία μου στη γύρη.
21/3/15
Θα μου μιλήσει (Ανδρέας Καμπάς)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου