Αποζημίωση

Αυτοί με σήμα το λέοντα φοράνε πράσινα ριγέ και παίζουν στο Ρούι Ζοζέ Αλβαλάδε. Αυτοί με τον αετό φοράνε κόκκινα μασίφ και παίζουν στο Ντα Λουζ («του φωτός»). Φωτό από εδώ.

Δευτέρα απόγευμα την έκανε νωρίς νωρίς. Η ομαδάρα του έπαιζε με τους αιώνιους αντιπάλους και ήθελε να πιάσει στασίδι εγκαίρως. Βέβαια φέτος η ομαδάρα (με τα πράσινα) σέρνεται και βρίσκεται πολύ μακριά από την κορυφή, έχει ήδη αποκλειστεί από το Γιουρόπα Λιγκ κι έχει διώξει τον προπονητή, σε αντίθεση με τους άλλους (αυτούς με τα κόκκινα) που προπορεύονται στη βαθμολογία, στην Ευρώπη συνεχίζουν στους ισχυρούς του Γιουρόπα (αν και δεν θριάμβευσαν ακριβώς στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν πήγαν και χάλια) και γενικά χαίρουν άκρας υγείας. Αν σας θυμίζει τίποτα ελληνικό, ξεχάστε το: με τα πράσινα είναι η Σπόρτιγκ και με τα κόκκινα η Μπενφίκα, οι δυο δημοφιλέστερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Λισσαβώνας και της Πορτογαλίας, όχι όμως και οι πιο επιτυχημένες, καθότι η πραγματική ομάδα των επιτυχιών εδρεύει στο Πόρτο και φοράει μπλε.

Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το παραδοσιακό μίσος των Σπορτιγκίστας έναντι των Μπενφικίστας και τανάπαλιν, οπότε ο Ντιόγκο παρότι απογοητευμένος οικτρά από το φετινό χάλι της Σπόρτιγκ (οέ, οέ...) δήλωσε ότι θα πήγαινε στο γήπεδο για να κράξει αμφότερες τις ομάδες. Αλλά θα πήγαινε εμφανώς με βαριά καρδιά, καθότι και ο μαζοχισμός έχει κάποια όρια. Αργά το βράδυ που έφευγα από το εργαστήριο πέτυχα κάτι πανηγυρίζοντες τύπους με κόκκινα κασκώλ. Υπέθεσα (ορθά) ότι η Μπενφίκα είχε κερδίσει, και πηγαίνοντας σπίτι το επιβεβαίωσα: 1-3 με τα δυο νικητήρια γκολ στα τελευταία λεπτά. Φαντάστηκα τον απαρηγόρητο Ντιόγκο να βρίζει φίλους και εχθρούς αντάμα.

Τρίτη πρωί μπαίνοντας στη δουλειά τον είδα στη γνωστή στάση-τοτέμ όπως μετά από κάθε ήττα της πράσινης ομαδάρας, να κοιτάζει τον υπολογιστή του με απλανές βλέμμα και να μην αντιδρά στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Προσπάθησα να τον επαναφέρω με τη μέθοδο «το φέρνω λάου-λάου μπας και δε με πάρει πρέφα με τη μία».

- Ρε συ Ντιόγκο, χτες το βράδυ που έφευγα από δω αργά...
- ... (απλανές βλέμμα στην οθόνη)
- ...εκεί που πήγαινα κατά το σταθμό έπεσα πάνω σε κάτι τύπους...
- ... (αδιάφορο βλέμμα κατά δώθε)
- ...ναι, κάτι ψιλομυστήριους...
- Α... (ψήγμα περιέργειας στο βλέμμα)
- ...με κόκκινα κασκώλ που πανηγυρίζανε.
- Α, μάλιστα. (βλέμμα πικρού σαρκασμού)
- Οπότε να υποθέσω ότι χάσατε, ε;

(Στο δωμάτιο επικρατεί ξαφνική σιγή καθώς τα βλέμματα όλων στρέφονται στο Ντιόγκο και κρέμονται απ' τα χείλη του. Αυτός κοιτάζει με το αρχικό απλανές βλέμμα την οθόνη, κάνει ένα-δυο κλικ και βγαίνει σε μια ιστοσελίδα με πράσινο φόντο. Μιλάει αργά, με προσποιητή αδιαφορία).

- Χάσαμε, αλλά εγώ κέρδισα.
- Τι εννοείς εσύ κέρδισες;

Μου δείχνει την πράσινη ιστοσελίδα, που δεν είναι της Σπόρτιγκ όπως νόμιζα, αλλά μιας εταιρίας ποδοσφαιρικού στοιχηματισμού. Είναι η καρτέλα του λογαριασμού του, στην πάνω δεξιά γωνία φιγουράρει το υπόλοιπό του, 1540 ευρώ και κάτι σεντ.

- Χτες ήταν εξακόσια, λέει δήθεν αδιάφορα.
- Δηλαδή κέρδισες ένα χιλιάρικο;
- Κάπου τόσο.
- Δηλαδή κέρδισες επειδή έπαιξες στοίχημα ενάντια στην ομάδα σου;
- Αυτή η ομάδα με έχει πικράνει πολλές φορές. Καιρός ήταν να μου δώσει κάτι.

Μουρμουρητά ακούγονται στο δωμάτιο, άλλα επιδοκιμαστικά και άλλα όχι. Η Μάρθα από τη γωνία εξανίσταται και ρωτάει πώς του πήγε η καρδιά να κάνει κάτι τέτοιο. Ο Ντιόγο (απλανές βλέμμα αλλά σταθερή φωνή) απαντάει:

- Μη νομίζεις, βασανίστηκα. Το πάλεψα μέσα μου, γιατί η καρδιά μου ανήκει στην ομάδα.

Και συμπληρώνει φλεγματικά:

- Αλλά στοίχημα παίζω με το μυαλό· αν έπαιζα με την καρδιά δε θα είχα φράγκο. Αφού λοιπόν η ομάδα δε με κάνει ευτυχισμένο, ας μου δώσει τουλάχιστον μια αποζημίωση.