Σχετικά με το σαλιγκάρι (Thom Gunn)

Considering the snail, by Thom Gunn

The snail pushes through a green
night, for the grass is heavy
with water and meets over
the bright path he makes, where rain
has darkened the earth's dark. He
moves in a wood of desire,

pale antlers barely stirring
as he hunts. I cannot tell
what power is at work, drenched there
with purpose, knowing nothing.
What is a snail's fury? All
I think is that if later

I parted the blades above
the tunnel and saw the thin
trail of broken white across
litter, I would never have
imagined the slow passion
to that deliberate progress.


Το σαλιγκάρι ανοίγει δρόμο μες από μια νύχτα
πράσινη, γιατί το χορτάρι έχει βαρύνει
απ’ το νερό και σμίγει πάνω απ’ τη
φωτεινή ατραπό που φτιάχνει, εκεί όπου η βροχή
έχει σκουρύνει της γης το σκούρο. Κινείται
σε ένα δάσος από επιθυμίες,

Οι χλωμές κεραίες μόλις που ταράζονται
καθώς κυνηγά. Δεν μπορώ να ξέρω
ποια δύναμη βρίσκεται σε ισχύ, μουσκεμένη εκεί
με σκοπό, μη γνωρίζοντας τίποτα.
Ποια είναι του σαλιγκαριού η ορμή; Το μόνο
που σκέφτομαι είναι πως αν αργότερα

χώριζα τις λεπίδες πάνω από
τη σήραγγα κι έβλεπα το λεπτό
ίχνος του διακεκομμένου λευκού κάθετα
στο βούρκο, ποτέ δεν
θα φανταζόμουν το βραδυφλεγές πάθος
αυτής της σκόπιμης πορείας.


Μετάφραση: Άννα Νιαράκη (από εδώ).


Σ.Σ.: Οι παλιότεροι αναγνώστες ίσως θυμούνται το ειδικό ενδιαφέρον του ιστολογίου για τα σαλιγκάρια (οι νεώτεροι δείτε εδώ), αλλά το συγκεκριμένο ποίημα του άγνωστου σε εμένα Thom Gunn το χρωστάω στην πληθωρική διαδικτυακή παρουσία της εξαιρετικής Πόλυς Χατζημανωλάκη, από την οποία το υποκλέπτω ασυστόλως με πολλές ευχαριστίες.

Παρότι το σαλιγκάρι του ποιητή είναι μάλλον μεταφορικό (το βραδυφλεγές πάθος αυτής τη σκόπιμης πορείας...) είπα να βάλω μια ρεαλιστική φωτογραφία σαλιγκαριών, από την ταινία Μικρόκοσμος (1996). Ας μου επιτραπεί μόνο να επισημάνω ότι η λέξη litter που αποδίδει ως βούρκο η μεταφράστρια, σημαίνει μάλλον το στρώμα το αποσυντιθέμενων φύλλων και εν γένει βιομάζας στο οποίο ζουν πλείστα όσα όντα του μικρόκοσμου (και σαλιγκάρια βέβαια). Αλλά άντε τώρα να μεταφράζεις ποίηση...