Ο Αφρός κι η Κρέμα

Ο Άφρο (με μαύρο γυαλί) και ο Κρέμα (με μεταμφίεση Γκράουτσο Μαρξ και κιθάρα) σε μια διασκευή σε αγγλικό στίχο του "Θα με θυμηθείς" του Πάριου υπό το υψιπετές βλέμμα του Τσε Γκεβάρα.

Στους χώρους που έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής ζωής μου, η καθημερινότητα είναι συνήθως γεμάτη από μικρά γεγονότα και περιστατικά που δεν έχουν το παραμικρό νόημα για τους ανθρώπους έξω από το χώρο. Υπάρχει ένα υψηλός βαθμός εξειδίκευσης και μια αρκετά εξεζητημένη "αργκό", που αρκούν να κάνουν μια συζήτηση μεταξύ συναδέλφων εντελώς ακατάληπτη για τους "απέξω" ακόμα κι αν αυτοί οι τελευταίοι έχουν επαρκή εξειδίκευση σε ένα κοντινό γνωστικό πεδίο και υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Φαντάζομαι το ίδιο θα ισχύει σε διάφορες άλλες δουλειές που η μέρα τους δεν είναι γεμάτη PCR και assays, ηλεκτροφορήσεις, lab meetings και journal clubs. Ωστόσο, επειδή και οι επιστήμονες άνθρωποι είναι, συχνά μπορεί να πιάσει το αυτί σου συζητήσεις εντελώς εκτός θέματος, όπως για ποδόσφαιρο και για μουσική, για μόδα και πολιτική, για τηλεόραση και facebook. Συχνά μάλιστα η "εξωεπαγγελματική" ενασχόληση μπορεί να κρατήσει αρκετή ώρα.

Αυτό δεν είναι καθόλου κακό, δεδομένου ότι τα πειράματα κατά κανόνα απαιτούν μεγάλους κενούς χρόνους στη διάρκεια των οποίων η μηχανή δουλεύει ενώ εσύ κάθεσαι (φανταστείτε το π.χ. σαν μια τεχνολογικά προηγμένη καφετιέρα). Παράλληλα, οι υπολογιστές ψάχνουν και υπολογίζουν χωρίς να χρειάζεται εσύ να παρέμβεις και πάρα πολύ, ώστε παράλληλα να έχεις το χρόνο (και τη διάθεση) να ασχοληθείς με κάτι ακόμα δημιουργικότερο. Μπορείς π.χ. να πιάσεις την κιθάρα σου και να παίξεις ένα κομμάτι, ή να αποσχολήσεις το μυαλό σου με τη μετάφραση των ελληνικών καλλιτεχνικών προϊόντων στη lingua franca της εποχής μας, ώστε να συμμετάσχει η χώρα από καλύτερη θέση στο μεταπαγκοσμιοποιημένο διαδικτυακό μεγαπεριβάλλον (δεν ξέρω από ουσία, αλλά από φραμπαλάτη λεξιπλασία μια χαρά πάμε).

Πιστοί στον εθνικό στόχο, δύο-τρεις κατά τα άλλα λαμπροί επιστήμονες που έχω την τιμή να γειτνιάζουν τα γραφεία μας, προχώρησαν εδώ και λίγο καιρό στο από μακρού χρόνου αναμενόμενο από το πλανητικό κοινό μεγαλοφυές καλλιτεχνικό project: την απόδοση, σε νέα συμφραζόμενα, ορισμένων αξέχαστων επιτυχιών της ελληνικής δισκογραφίας, και κατά προτίμηση του δημοφιλούς (όταν πήγαινα γυμνάσιο) τραγουδιστή Γιάννη Πάριου. Δυο δείγματα αυτής της δουλειάς παρουσιάζει σήμερα η Ροβιθέ στο πολυπληθές κοινό της (έξι-επτά άτομα τώρα τελευταία που ήρθαν και μερικοί καινούργιοι). Είναι κρίμα βέβαια που η παρουσίαση αυτή δεν είναι η πρώτη, αλλά πρέπει να στηλιτεύσω το γεγονός ότι στην όντως πρώτη διαδικτυακή παρουσιάση του "You'll remember me" βρέθηκε χολερικός άνθρωπος να πει "Κοιτάξτε με τι ασχολείται η αφρόκρεμα του ελληνικού πανεπιστημίου".

Αλλά η αφρόκρεμα δεν πτοείται από κάτι τέτοιες μικρότητες. Αμέσως αντιπαρήλθε την κριτική με τον πιο έξυπνο τρόπο που θα μπορούσε να το κάνει: ενσωματώνοντάς την. Οι καλλιτέχνες μας αυτοονομάστηκαν "Αφρόκρεμα" (για την ακρίβεια, ο ένας Άφρο και ο άλλος Κρέμα), και με την ευγενική φιλική συμμετοχή του Mr M. προχώρησαν στο δεύτερο βήμα τους με μια ατμοσφαιρική (ασπρόμαυρη, όπως ταιριάζει στους στίχους) απόδοση του "I prefer the loneliness". Λόγω της διαδικτυακότητας που προαναφέραμε, στο κομμάτι παρεμβάλλονται μηνυματάκια στο skype και συζητήσεις στο gmail, πράγμα που το καθιστά απείρως πιο επίκαιρο (στους καιρούς που ζούμε) από το συμβατικό πλέον "Πιο καλή η μοναξιά" που πρότεινε το πάλαι ποτέ στο κοινό ο δημοφιλής τραγουδιστής.


Άφρο+Κρέμα σε ασπρόμαυρο, με την ευγενική συμπαράσταση του Mr M. (με το μπλουζάκι των snakes, οργανωμένων οπαδών του ΟΦΗ) ο οποίος κάνει "μμμμμ" στα ρεφραίν (αν και δεν ακούγεται μάλλον). Επίσης ακούσια συμμετοχή είχαν διαδικυακοί φίλοι του Άφρο, καθώς και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Τσε Γκεβάρα ως γκεστ σταρ σε δεύτερο πλάνο.

Το παγκόσμιο κοινό αγωνιά πλέον περιμένοντας τη συνέχεια. Αν δεν μας κάνουν μήνυση για το copyright ώστε να πληρώνουμε τα άντερά μας σε κερατιάτικα, η επιστημονική κοινότητα θα παραμείνει στην πρώτη γραμμή. Από τη σκοπιά της η Ροβιθέ, ως χορηγός επικοινωνίας, θα αρκεστεί σε ένα 10% από τις προσφορές και τις χορηγίες που θα συγκεντρώσει το συγκρότημα, γι' αυτό μην είστε τσιγγούνηδες και δώστε κάτι παραπάνω, γιατί αν περιμένει η επιστήμη στην Ελλάδα να δει λεφτά από το κράτος (γέλια...) ή την ιδιωτική πρωτοβουλία (πολλά γέλια...) καλύτερα να τα κόψουμε εντελώς τα πειράματα (είναι κι ακριβά...) και να πιάσουμε τις κιθάρες. Μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε, λένε, κι εγώ ήδη αναπολώ τα (λίγα) χρόνια που πέρασα στο Ωδείο.