Βοσκίπερ

Το ιστιοπλοϊκό "Σήμερα" στον κόλπο του Μεραμβέλλου, ενώ ετοιμάζεται να φάει τη σκόνη της χοντρούλας "Ξανθίππης" (φευ, μόνο για λίγο). Η Μαρίστρα τριμάρει τη μαΐστρα (και κρύβει τη Μανταλένα που κάθεται σοφράνο και χειρίζεται το σπινακόξυλο).

Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν μια συνηθισμένη Παρασκευή. Έκανα σχέδια για το Σαββατοκύριακο όπως το να βάλω επιτέλους πλυντήριο, να πλύνω κανένα πιάτο, να προμηθευτώ κανένα φρέσκο φρούτο και άλλα μεγαλόπνοα. Κατά τις τέσσερις με πήρε η Μανταλένα να με ρωτήσει αν θα κατέβαινα για τον αγώνα. Ρώτησα ποιον αγώνα εννοούσε διότι με βάση το καλεντάρι ο επόμενος αγώνας ήταν το Σεπτέμβριο. Μου εξήγησε ότι λόγω ευρωεκλογών ο αγώνας 40 μιλίων Ηράκλειο-Άγιος Νικόλαος (και άλλα 40 μίλια πίσω την επομένη) είχε αναβληθεί και θα γινόταν αυτό το Σαββατοκύριακο. Υποθέσαμε και οι δύο ότι τα σκάφη θα είχαν φύγει διακοπές και ότι κι αν δεν είχαν φύγει δεν θα προλαβαίναμε να βρούμε θέση, αλλα συμφωνήσαμε να πάμε για καφέ στη μαρίνα κατά τις δέκα το πρωί.

Αλλά δεν ήταν μια συνηθισμένη Παρασκευή. Λίγο μετά με πήρε η Λάγια για να κανονίσουμε να βρεθούμε το βράδι - ένα διαρκώς αναβαλλόμενο ραντεβού που καιρός του ήταν, πλέον. Με τη Λάγια είμασταν ένα τέρμινο συμφοιτητές, μετά εκείνη αποφάσισε να γίνει γιατρός. Παιδίατρος, άρα αχρείαστη προσώρας, αλλά έναν καφέ που και που τον πίνουμε παρέα και βρίσκω ευκαιρία να ρωτήσω και κανένα γιατρικό για την ποδάγρα. Είπαμε να βρεθούμε το βραδάκι κάπου γενικώς στο κέντρο - κατά τις δέκα καθόμασταν στο Route 66 στη Χάνδακος, χαζεύοντας τα μηχανάκια της διακόσμησης, καθώς ο Γιώργος ο "66" είναι και ροκάς και μηχανόβιος (και ιστιοπλόος, βεβαια, ούτε λόγος). Μετά από λίγο πέρασε και ο Νώε ερχόμενος από το ατελιέ του. Όταν δεν είναι ιστιοπλόος, είναι ζωγράφος - ψαριών, κυρίως. Πάντως κάτι με θάλασσα. Ρώτησα δήθεν αθώα αν θα έτρεχε στους αγώνες. Φυσικά και θα έτρεχε. Ρώτησα αν είχε θέση. Φυσικά και είχε. Ρώτησα αν είχε δύο θέσεις. Ναι, αλλά όχι δύο κρεβάτια - ούτε καν ένα. Δεν χρειαζόταν, θα κάναμε το ένα μπράτσο, του Σαββάτου. Ειδοποίησα τη Μανταλένα αυθωρεί και παραχρήμα - φυσικά και ήταν μέσα.

Ξύπνησα εφτάμιση το πρωί διότι υποτίθεται ότι η εκκίνηση θα ήταν για τις εννιά. Νωρίς νωρίς, γιατί το ταξίδι θα ήταν μεγάλο με τον καιρό πρύμα (Δυτικό) και θα κρατούσε πολλές ώρες. Χώθηκα στην Ξανθίππη, το χοντρούλικο δικάταρτο με το οποίο κυκλοφορεί εσχάτως ο Νώε και το οποίο προσπαθεί (μάταια) να μετατρέψει σε αγωνιστικό σκάφος. Η Μανταλένα με σταυροφίλησε αλλά λόγω συνωστισμού προτίμησε να πάει στο ανταγωνιστικό "Σήμερα" που έψαχνε εναγωνίως για πλήρωμα. Τελευταία ώρα ξύπνησε και τη Μαρίστρα και την κουβάλησε με το στανιό στη μαρίνα (και το Σήμερα). Ξεκινήσαμε εφτά σκάφη - μερικοί από τους συνήθεις πρωταγωνιστές όπως το Ιόνη και το Πελαγίς έλειπαν, αλλά ήταν και η Χριστίνα και το Swell και ο Νότος και το Γκράνμα και το Κοράλ. Ο στολίσκος έφυγε για τα δυτικά λίγο μετά τις δέκα. Καμμιά ώρα αργότερα η ήρα ειχε ξεχωρίσει από το σιτάρι: μπροστά το Σήμερα, πίσω η Ξανθίππη, πιο πίσω η Χριστίνα, μετα το Swell και τα μικρά πολύ πιο πίσω. Πηγαίναμε δευτερόπρυμα - γρήγορα σηκώσαμε μπαλόνι και ακολουθούσαμε το Σήμερα από κοντά για ώρα.

Στον Αφορεσμένο επιχείρησαν μια αργή και τελετουργική τσίμα - η δική μας ήταν πολύ πιο γρήγορη και αμέσως κερδίσαμε τη μισή απόσταση. Μετά μπερδεύτηκαν με το ανέβασμα του μπαλονιού ενώ εμείς όχι. Βρεθήκαμε δίπλα δίπλα μπαίνοντας στον κόλπο του Μεραμβέλλου, και το ντέρμπυ άρχισε. Τόσο ο Σταύρος (ο κυβερνήτης του Σήμερα) όσο και ο Νώε έφτασαν στα όριά τους, τρέχοντας γύρω γύρω και δίνοντας παραγγέλματα για καλύτερο τριμάρισμα και έξυπνες τιμονιές που θα έκλειναν τον αντίπαλο και θα του έδιναν "βρώμικο" αέρα ξεφουσκώνωντας τα πανιά του, φωνάζοντας κάθε τόσο "έο-έο" στον αντίπαλο τιμονιέρο (μάλλον για να τον τρομάξουν παρά για να αποφύγουν τυχόν σύγκρουση) και δίνοντας παραπλανητικά παραγγέλματα στο πλήρωμά τους για να μπερδέψουν τον άλλο που κρυφάκουγε, καθώς τα σκάφη ήταν δίπλα δίπλα για κάμποση ώρα, μπαίνοντας πότε ο ένας και πότε ο άλλος μπροστά.

Τα ωραία πράγματα δεν κρατάνε πολύ, και καθώς έπεφτε ο αέρας πέσαμε σε άπνοια έξω από την Ελούντα, πράγμα που ευνόησε κάπως το ελαφρύτερο Σήμερα, ενώ η χοντρούλα αγκομαχούσε να κάνει μερικά μέτρα. Πάνω στη σύγχιση με τα ανέβα-κατέβα του μπαλονιού καταφέραμε και το κάναμε κοκορέτσι και μέχρι να ξεμπλέξει οι άλλοι είχαν πάρει μια ικανή διαφορά - ικανή να τους φέρει νικητές και τροπαιούχους στη μαρίνα του Αγίου Νικολάου. Αφού τερματίσαμε κι εμείς, γυρίσαμε προς το νησάκι και πήγαμε για μπάνιο απέναντι, χαζεύοντας τα υπόλοιπα σκάφη να τερματίζουν. Πρώτα ήρθε ο Σαρανταεφτά με τη Χριστίνα, μετά ο Αρκούδος με το Swell, μετά από ώρα οι υπόλοιποι ένας ένας. Γυρίσαμε στη μαρίνα και πλαγιοδετήσαμε, κατάκοποι και τρισευτυχισμένοι.

Βρεθήκαμε με τα άλλα πληρώματα, ανταλλάσσοντας συγχαρητήρια και πειράγματα. Η Μανταλένα έπρεπε να φύγει αμέσως, αλλά κάτσαμε με τη Μαρίστρα για καφέ μέχρι που βράδιασε και μαζευτήκαμε όλοι μαζί για να πάμε για φαγητό. Ήρθε η Λάγια οδικώς από το Ηράκλειο, κάποια στιγμή ήρθε και ο Νέτος από το Σίσι. Γίναμε μια μεγάλη παρέα, τριάντα-σαράντα περιφερόμενοι ιστιοπλόοι. Αρχίσαμε να ψαχνόμαστε με τα παιδιά πώς θα γίνει να πάμε κανένα ταξίδι μερικές μερούλες. Ναι, αλλά πώς να πάμε, μόνοι μας ή με σκίπερ;

- Δε θέλετε σκίπερ, αποφάνθηκε ο Σαρανταεφτά. Θέλετε Βοσκίπερ.
- Τι είναι ρε Μανώλη ο Βοσκίπερ;
- Κάτι σα βοσκός. Δεν ξέρεις πώς λένε τα κύματα όταν ασπρίζουν;
- Πώς;
- Προβατάκια. Κι όταν είναι ακόμα πιο μεγάλα;
- Πώς;
- Βουνά.

Γύρισα αργά το βράδι, οδικώς. Ξύπνησα μεσημέρι Κυριακής, με το αλάτι ακόμη στα μαλλιά. Περιπλανήθηκα στο άδειο κέντρο και έκατσα στο Σιγά Σιγά για μεσημεριανό brunch κατά τις διόμιση. Χτύπησε το τηλέφωνο - ήταν ο Νώε.

- Φυσάει καθόλου στο Ηράκλειο;
- Λίγο. Πού είστε εσείς;
- Φυσάει Ανατολικός, είμαστε πάλι πρύμα και σερνόμαστε. Δες τον ορίζοντα και πάρε με να μου πεις.

Κατά τις πέντε που βγήκα από το ρακοπότηρο και βρήκα ορίζοντα, του τηλεφώνησα.

- Τι γίνεται;
- Τα παρατήσαμε. Μηχανάδα. Φυσάει καθόλου;
- Τίποτα, νέκρα. Είστε μακριά;
- Ναι έχουμε πολλά μίλια ακόμα.

Ο αγώνας τελείωσε άδοξα, με ξεφούσκωτα πανιά. Πήγα σπίτι να βάλω πλυντήριο και να πλύνω κάνα κουζινικό (μεγαλεία...), σκεπτόμενος ότι μια και φεύγω όπου να 'ναι από την Κρήτη, ίσως να ήταν ο τελευταίος μου "επίσημος" αγώνας, τουλάχιστον με αυτή την παρέα. Αλλά η ζωή κάνει περίεργες στροφές, ποτέ δεν ξέρεις. Κι από την άλλη, ο κόσμος είναι μεγάλος, κι έχει κι αλλού σκάφη και αγώνες. Να, τώρα κοιτούσα στο Διαδίκτυο ότι η φετινή Ρεγκάτα Αιγαίου θα έχει εκκίνηση στον Εύδηλο, τον Αύγουστο. Δε νομίζω να υπάρχουν σκάφη από την Ικαρία, αλλά λέω να είμαι κοντά, καλού κακού.


Σ.Σ. Η κατηγορία "βοσκός" είναι μάλλον η χειρότερη βαθμολογία στο τεστ ιστιοπλοϊκότητας που έχει εισάγει ο Νέτος στο facebook. Βέβαια εγώ δεν είμαι μέλος και δεν έχω κάνει το τεστ, αλλά μου λένε ότι έχει μερικές ευφάνταστες ερωτοαπαντήσεις μέσω των οποίων μπορεί κάποιος να ανακαλύψει αν είναι σκίπερ, μούτσος ή βοσκός. Πάντως η κατηγορία "Βοσκίπερ" (το copyright του όρου κατέχει ο Γ. Φασουλάς από ένα ταξίδι παρέα με τον Σαρανταεφτά που το μετέφερε στη ομήγυρη του αγώνα) μάλλον γεφυρώνει το χάσμα, οπότε ίσως ο Νέτος πρέπει να ξαναμοντάρει το τεστ ανάλογα.

Για λόγους που δεν είναι απαραίτητο να εκθέσω λεπτομερώς στους μη σχετικούς με την ιστιοπλοΐα, ο πρύμος αέρας δεν είναι αναγκαστικά καλός, ειδικά όταν δεν είναι πολύς. Με λίγο αέρα τα σκάφη ταξιδεύουν καλύτερα όρτσα, παρά πρύμα. Μεταξύ Σαββάτου και Κυριακής ο καιρός έγινε από Δυτικός Ανατολικός, πράγμα που μετέτρεψε και τις δύο διαδρομές σε πρύμα, τη δεύτερη όμως με πολύ μικρή ένταση. Προκειμένου τα σκάφη να μη φτάσουν Δευτέρα στο Ηράκλειο, έβαλαν μπρος τις μηχανές και φυσικά ο αγώνας ακυρώθηκε.

Η Ρεγκάτα Αιγαίου είναι σχετικά μικρός αγώνας, 3-4 ημερών (όχι σαν το Ράλι Αιγαίου που είναι πολύ πιο έντονο και κοπιαστικό) που φέτος θα έχει διαδρομή Εύδηλος - Καρλόβασι - Βαθύ - Λειψοί. Έχω την τεράστια απορία πού θα ελλιμενιστούν τα 70-80 αναμενόμενα σκάφη στον Εύδηλο με τα έργα του λιμανιού σε εξέλιξη, και ποιος θα τους δώσει ένα ποτηράκι νερό ή καύσιμο με τις φοβερές υποδομές που έχουμε στην Ικαρία, αλλά μέσα στο αναμενόμενο γενικό χάβαλο που θα επικρατεί στην περιοχή στις 23 Αυγούστου που είναι η εκκίνηση, θα φροντίσω να είμαι από κοντά και να σας κρατήσω ενήμερους.

Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένοι με την ορολογία, αλλά κι αν δεν ξέρεις τι είναι σπινακόξυλο δεν βλάπτεται η κατανόηση του κειμένου. Τα ονόματα που αναφέρονται είναι βεβαίως ιστιοπλοϊκά παρατσούκλια (δείτε παλιότερες αναρτήσεις της κατηγορίας "Με πανιά και με κουπιά" για εμβάθυνση στο θέμα). Τη φράση της λεζάντας "Η Μαρίστρα τριμάρει τη μαΐστρα" ήθελα χρόνια να τη γράψω, χάριν ευφωνίας κυρίως, αλλά διαβεβαιώνω ότι δεν εμπεριέχει κανέναν ιδιαίτερο συμβολισμό, θα μπορούσε να τριμάρει και τη τζένοα. Αντίθετα, η Μανταλένα αρέσκεται στο σπινακόξυλο, κι όποιος μπορεί να σπινακώσει, μπορεί να κάνει τα πάντα, λένε.

Τις φιλώ γλυκά και τις δύο και τις ευχαριστώ για την παρέα (όπως και την Αμπιγιέζ, την Κατερίνα-θα-σε-μπατσίσω, τη Νατάσα, την Αλεξάνδρα, το Γιώργο, τον Αριστοτέλη, το Βλάση, τον Yves) καθώς επίσης και τη Λάγια που ανέχτηκε - αν δεν πυροδότησε - τη λογοδιάρροιά μου στην επιστροφή.

Και ελπίζω να μη χαθούμε.