Galaxie verte (2005) - copyright Teo Dascalakis 2009
Η συνάδελφός μου η P. ήταν σε έξαλλη κατάσταση εκείνες τις μέρες. Ο αγαπημένος της είχε εκδηλώσει μια ιδιότυπη συμπεριφορά όταν στην αξίωσή της να απαντήσει ξεκάθαρα στην πολύ απλή ερώτηση "Μ' αγαπάς;" αυτός άρχισε να ξεφουρνίζει κάτι μισόλογα και κάτι "ναι μεν, αλλά". Σε ένδειξη διαμαρτυρίας τον χώρισε αυθωρεί και παραχρήμα για να το σκεφτεί καλύτερα και την επόμενη φορά να είναι πιο προσεκτικός, αλλά καθώς περνούσαν οι μέρες συνειδητοποιούσε ότι ήταν η ίδια που καθόταν σε αναμένα κάρβουνα. Κι έτσι, βημάτιζε πάνω-κάτω καπνίζοντας και ξεφυσώντας διαρκώς. Από ώρα σε ώρα μονολογούσε και μουρμούριζε μέχρι που κάποτε της ξέφυγε υψηλοφώνως:
- Όλοι οι άντρες είναι γουρούνια!
- Καλά, εμείς τι σου φταίμε τώρα;
- Φταίτε! Όλοι σας! Γουρούνια!
- Ε τότε γιατί σκας και τρέχεις πέρα δώθε συνέχεια; Αφού είναι γουρούνι κι ο δικός σου, δεν είναι;
Τότε η P. έσβησε το τσιγάρο, έκατσε στο γραφείο, σταύρωσε τα λεπτά της πόδια, αναστέναξε, πήρε ένα ονειροπόλο ύφος και είπε μάλλον χαμηλόφωνα:
- Αυτός είναι... είναι ένα μικρό, χαριτωμένο γουρουνάκι...
Και χαμογέλασε ευχαριστημένη.
Σ.Σ. Θυμήθηκα αυτή την κάπως παλιά ιστοριούλα κοιτάζοντας μερικά από τα έργα του ζωγράφου Θοδωρή Δασκαλάκη όπως αυτό που βρίσκεται στην κορυφή της ανάρτησης, στην ιστοσελίδα http://www.teodaskalakis.com, αλλά εσείς μπορείτε να τα δείτε και δια ζώσης όσο διαρκεί η έκθεσή του στη γκαλερί Titanium στην Αθήνα (μέχρι 20 Φεβρουαρίου). Προφανώς η ιστοριούλα δεν είναι το ερμηνευτικό κλειδί για την κατανόηση του έργου του καλλιτέχνη, είναι απλά χιούμορ (για να μην παρεξηγούμεστε, ε;). Με το Θοδωρή έχουμε μιλήσει κατά καιρούς για διάφορα πράγματα με σημαντική εξαίρεση τα εικαστικά - αντικείμενο για το οποίο δεν έχω ιδέα και φαίνεται. Στα εγκαίνια της προηγούμενης έκθεσής του στον ίδιο χώρο πριν μερικά χρόνια μου είχε τάξει ότι θα με περιμένει κάποια μέρα με λιγότερο κόσμο ώστε να κουβεντιάσουμε ίσως και γι' αυτά, με λίγο κρασί φυλαγμένο. Δεν πρόλαβα να πάω τότε, ούτε και τώρα μπορώ. Αλλά έχω ελπίδες για το μέλλον, ελπίζω να προλάβω πριν γίνει πολύ μεγάλη φίρμα, αν ισχύει ακόμα η πρόσκληση.
"Pigs is space" ήταν ένα ένθετο στο Μάπετ σόου που περιείχε ό,τι ακριβώς λέει ο τίτλος του.
16 σχόλια:
Εμένα Αγιοβαλεντινίστικη μού φάνηκε η ανάρτηση.
Όπως και να 'ναι
Χρόνια Πολλά
στην ομήγυρη !!!
Idom
Ε, ναι... Και λοιπόν;
απλά θα υπενθυμίσω στον κλειδοκράτορα του παρόντος ιστολογίου την εποχή της φάρμας και της ζούγκλας (αλήθεια ποιά ήταν ποιά;) της οποίας υπήρξαμε μάρτυρες κάποτε...
Αλίμονο, τίποτα δεν ξεχνιέται...
Ίσως η σειρά των γραμμάτων της αλφαβήτας να ταράζεται λίγο, αλλά πέραν ου...
παντως δεν πρεπει ναμουν εγω...ε; αν και στα περισσοτερα συμφωνω!!λες;
ρλ
"If you didn't care what happened to me,
And I didn't care for you,
We would zig zag our way through the boredom and pain
Occasionally glancing up through the rain.
Wondering which of the buggars to blame
And watching for pigs on the wing."
@ρλ: Όχι εσύ, άλλη... Γκρόινκ, γκρόινκ...
Για όσους δεν το ξέρουν (π.χ. εγώ που δεν είμαι φαν χρειάστηκε να το ψάξω λίγο) οι στίχοι που μεταφέρει ο Χριστόφορος είναι το Pigs in the Wing των Pink Floyd, πρώτο και τελευταίο κομμάτι στο δίσκο Animals (1977).
(Αυτό με το ιπτάμενο γουρούνι στο εξώφυλλο, αν θυμάμαι καλά).
Το παρακάτω τραγουδάκι θα μπορούσε να τραγουδάει στη φίλη σου το εκδιωχθέν της γουρουνάκι :
- Ει-μαι ένα γου-ρου-νάαακι βρω-μι-κό πολύ
Ό-λη μέρα μεσ΄τη λάαα-σπη γύ-ρω στην αυ-λή.
-Ό-μως δεν με παί-ζου-νε τ'άλλα τα παι-δαααα-κια και το κέ-φι χά-νω
- Μα είσαι τό-σο βρώ-μι-κο πρέπει να κά-νεις μπά-νιο!
- Μπάνιο;! Εγώ μπάνιο;! ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ
Καλύτερα να μεί-νω ένα
γου-ρου-νάαακι βρω-μι-κό πολύ
Ό-λη μέρα μεσ΄τη λάαα-σπη γύ-ρω στην αυ-λή.
Από το δίσκο "Η καλή μας συντροφιά" της δεκαετίας του 70. Έχει κυκλοφορήσει και σε CD.
ΥΓ Αν και αθώο παιδικό τραγούδι εντούτοις έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Ο Ροβιθέ να δεσμευτεί ότι η πιο ευφάνταστη θα καταχωρηθεί στο υπό έκδοση βιβλίο του
Έλμερ ( Στην ελληνική έκδοση)
καλά έκανε και τον σούταρε το φλώρο...
@ Porky Pig: Χμ, μόλις μου το τραγούδησαν το τραγουδάκι σας κάτι παιδάκια της δεκαετίας του '70.
Πάντως δεν εκδιδόμεθα, κάποιο λάθος κάνετε.
@ αράπη: Δεν θέλω να σας στεναχωρήσω, αλλά μετά από λίγο τα ξαναβρήκανε και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, με γάμους και παιδάκια που τρέχουν σα γουρουνάκια γύρω στην αυλή κλπ. κλπ.
Κανείς δε χάνεται, λένε.
Δε μου λες ρε Β... Σου μοιάζω με κάνα κακορίζικο, κακοχρονισμένο γεροντοκόρο, που λυπάται με την ευτυχία των άλλων ?
Η συναισθηματική ανικανότητα/ αναισθησία όμως με ενοχλεί...
Εγώ ήμουν παραπάνω...
Όχι αράπη μου, λίγο σκούρος μου φαίνεσαι μόνο...
(Ωχ, το 'χει πει κι ο Μπερλουσκόνι το ευφυολόγημα... Πάει, μαράθηκε το χιούμορ μου).
Δεν είναι όλοι οι άντρες γουρούνια,όπως δεν είναι κι όλες οι γυναίκες πουτάνες - συγγνώμη για τη λέξη.Ας μη γενικεύουμε και οδηγούμαστε σε αφορισμούς που είναι σκέτη ανωριμότητα.
Σκέτη ανωριμότητα, ε; Χμ, μάλλον κοριτσάκι θα είστε... Εμείς το ξέρουμε πόσο γουρούνια είμαστε, ήδη από τον καιρό της Οδύσσειας και τα μάγια της Κίρκης.
Άντε, πάμε να παίξουμε στις λάσπες τώρα.
Δημοσίευση σχολίου