Μια φορά κι έναν καιρό, ο λαγός καθόταν κάτω από ένα δέντρο και σημείωνε κάτι σε ένα τετράδιο. Περνάει η αλεπού από δίπλα, τον παρατηρεί με απροσποίητο ενδιαφέρον, και τον ρωτάει:
- Τι γράφεις ρε λαγέ εκεί πέρα;
- Κρατάω σημειώσεις για τη διατριβή μου, απάντησε ο λαγός.
- Σοβαρά; ρώτησε ειρωνικά η αλεπού. Και σαν τι θέμα έχεις αν επιτρέπεται;
- Η υπεροχή των φυτοφάγων ζώων έναντι των σαρκοφάγων.
Η αλεπού δεν κρατήθηκε και έβαλε τα γέλια. Τότε ο λαγός της είπε:
- Δε με πιστεύεις; Έλα μέχρι τη σπηλιά στο ξέφωτο παραδίπλα να σου δείξω το υλικό που έχω συγκεντρώσει.
Η αλεπού τσίμπησε, μπήκε μαζί με το λαγό στη σπηλιά και μετά από λίγο ακούστηκαν ήχοι φριχτής βίας. Μετά έπεσε σιωπή, μέχρι που η αλεπού σύρθηκε έξω από τη σπηλιά σε άθλια κατάσταση, ενώ ο λαγός ατσαλάκωτος ξαναπήγε κάτω από το δέντρο του και συνέχισε να κρατάει σημειώσεις.
Μετά από λίγο, πέρασε ο λύκος. Είδε το λαγό και ρώτησε όλο ενδιαφέρον:
- Τι νέα, λαγέ;
- Τα ίδια, απάντησε ο λαγός, ετοιμάζω το διδακτορικό μου.
- Το ποιο;
- Το διδακτορικό μου, με θέμα την υπεροχή των φυτοφάγων ζώων έναντι των σαρκοφάγων.
Ο λύκος χασκογέλασε, και τότε ο λαγός προσφέρθηκε να του δείξει το υλικο που είχε συγκεντρώσει. Ο λύκος τον ακολούθησε χαχανίζοντας στη σπηλιά, όπου διαδραματίστηκαν σκηνές φριχτής βίας μέχρι που ο λύκος σύρθηκε καταματωμένος έξω από τη σπηλιά και ο λάγός ατσαλάκωτος έπιασε τη συνηθισμένη του θέση κάτω από το δέντρο, κρατώντας σημειώσεις.
Μετά από λίγο, πέρασε και η αρκούδα. Χαιρέτησε το λαγό, αλλά μετά κοντοστάθηκε και εξέφρασε την απορία της για την απασχόλησή του. Ο λαγός, με κάπως μπλαζέ ύφος, εξήγησε ότι κάνει διδακτορικό με θέμα την υπεροχή των φυτοφάγων κλπ. Η αρκούδα αντέδρασε κάπως υποτιμητικά και ο λαγός προσφέρθηκε να της δείξει το υλικό του στη σπηλιά. Ακολούθησαν σκηνές φριχτής βίας, μέχρι που αρκούδα σύρθηκε έξω από τη σπηλιά σε άθλια κατάσταση. Πίσω της βγήκε ο γνωστός ατσαλάκωτος λαγός, ακολουθούμενος αυτή τη φορά από το λιοντάρι.
Το λιοντάρι έριξε μια αφηρημένη ματιά στα λιπόθυμα ζώα που κοίτονταν στο ξέφωτο. Ύστερα στράφηκε στο λαγό πιάνοντάς τον προστατευτικά από τους ώμους, και του είπε:
- Και όπως σου έλεγα λοιπόν λαγέ, δεν έχει και τόση σημασία το θέμα της διδακτορικής σου διατριβής. Αυτό που έχει σημασία είναι ο επιβλέπων καθηγητής.
Το ανεκδοτάκι αφηγήθηκε προ ετών ο συνάδελφος Παναγιώτης Π. κατά την παρουσίαση της διατριβής του. Τις εικόνες αλίευσα από μια άλλη ανάρτηση με τους ίδιους πρωταγωνιστές στο ιστολόγιο του γεροντάκου Sting (http://gerontakos.blogspot.com/)
20/10/08
Ανώτατες σπουδές
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
πολύ καλό το ανεκδοτάκι, φανταζομαι τι τραβάνε τα παιδιά που ... διατρίβονται.
με πικρό τρόπο μεν με έκανες και χαμογέλασα δε!
πολλες καλημέρες!
;)
www.u-hoo.gr/gianniskafatos
Εγώ πάλι θα ήθελα να γελάσω, αλλά από την θέση που βρίσκομαι στην εργασία μου ακούω ΤΑ τέρατα από κακόμοιρους φοιτητές οπότε θα μου επιτρέψεις να μην το κάνω από σεβασμό και μόνο...
Καλημέρα, πάντως ήταν καλό οφείλω να ομολογήσω.
Καλημέρα - καλημέρα,
το ήξερα το ανεκδοτάκι αυτό αλλά και πάλι είναι απολαυστική η εικόνα του κυρίου Λαγού που με τόση σοβαρότητα ανακοινώνει πως κάνει το διδακτορικό του.
Αυτό μ'αρέσει στην ιστορία. "Κάνω το διδακτορικό μου" και εμείς το θεωρούμε εξωφρενικό. Γιατί άραγε; Δεν είναι ικανός ο κυρ λαγός για κάτι τέτοιο; Το ανέκδοτο σε προδιαθέτει όντως για κάτι ανατρεπτικό που θα συμβεί. Εν τούτοις, νομίζω ότι απευθύνεται σε στενό κύκλο ταλαιπώρων υποψηφίων/ή άρτι ανακηρυχθέντων διδακτόρων.
Και όμως, νομίζω ότι δεν απευθύνεται σε "στενό κύκλο" - ίσως απλώς είναι αποκαλυπτικό οποιουδήποτε συστήματος περιλαμβάνει στην ιεραρχικού τύπου οργάνωσή του την έννοια της "αυθεντίας" (αυτού που τελικά "καθαρίζει", ακόμα και εις βάρος της λογικής).
Όσο για το συμπαθή (;) λαγό και το ρόλο του στην ιστορία, θυμήθηκα έναν παλιό καθηγητή μου στο πανεπιστήμιο που ανέφερε κάποτε ένα ανάλογο περιστατικό από την εμπειρία του, στο οποίο διαχώριζοντο σε μια αυτοσχέδια γλώσσα οι "Αρχές" από τα (υποκοριστικό) "Αρχί-δι-α" (με εκτεταμένο το δεύτερο γιώτα ώστε να μην παραπέμπει ηχητικά στους όρχεις, τουλάχιστον αμέσως).
Βέβαια, ο κακόμοιρος ο λαγός πρωταγωνιστεί σε πλήθος σχετικών ανεκδότων (με πιο χαρακτηριστικό ίσως το "γιατί δε φοράς καπέλο/κράνος") που διακωμωδούν τις ιεραρχικές σχέσεις και τη φύση της εξουσίας.
Ευτυχώς αυτά συμβαίνουν μόνο στα ανέκδοτα, στην πραγματική ζωή δεν έχουμε τέτοια προβλήματα, έτσι;
(Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;)
Εμένα πάντως με κάλυψε ο Μπόμπος, αν και ο ίδιος είναι από... άλλο ανέκδοτο κατά πως φαίνεται.
Άκου "ιεραρχικές και δομές και φύση της εξουσίας"...
Δημοσίευση σχολίου