ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια ρεβυθιά στο Ηράκλειο - Λέιντεν - Λισσαβώνα - Αθήνα - πάλι Ηράκλειο - Γιάννενα


24/4/14

Λέξη κλειδί


- Τι έγινε ρε, έχασες το πάσγουορντ;
- Ποιο πάσγουορντ;
- Στο μπλογκ. Μήνες τώρα το ‘χεις κλειστό. Κλείστηκες απέξω;


Το κοιτάω με κάποια αμηχανία. Βάζω το όνομα χρήστη. Τη λέξη κλειδί. Πατάω το «Νέα ανάρτηση». Λευκή σελίδα. Κέρσορας που αναβοσβήνει.

- Στέρεψες;

Όχι, μάλλον. Καμιά εικοσαριά μισοδουλεμένα ποστ περιμένουν τη σειρά τους για την επιφάνεια. Προσθέτω άλλους πέντε-έξι-εφτά τίτλους που έχουν ανακύψει στο μεταξύ ως work in progress. Εργασία σε εξέλιξη.

Εργασία: άραγε το γεγονός ότι αυτή την περίοδο δουλεύω (ευτυχώς...) ενώ σε άλλες περιόδους ζωής του ιστολογίου ήμουν άνεργος ή άεργος παίζει κάποιο ρόλο; Καταλήγω πως όχι – στις παραγωγικότερες περιόδους του ιστολογίου δούλευα, και μάλιστα μάλλον πιο εντατικά από ό,τι σήμερα. Εξέλιξη: φάση ζωής με άλλα λόγια. Μήπως σε πιο παλιές εποχές που ήμουνα όλο άγχη και αγωνίες διάφορες είχα την ανάγκη να γράψω ενώ τώρα που τα πράγματα είναι κάπως πιο στρωτά και «πλαισιωμένα» σε μια ορισμένη ρουτίνα δε νιώθω πια την ανάγκη;

Κοιτάζω τους τίτλους των αναρτήσεων σε αναμονή. Μερικές έρχονται από πολύ παλιά, άλλες αντανακλούν ερεθίσματα μιας πολύ πρόσφατης εμπειρίας ή σκέψης. Δεν έχουν κάποιο θεματικό άξονα, τα γνωστά: προσωπική μυθολογία, κουβέντα να γίνεται, κάποια κείμενα μισοπαρατημένα αλλά άξια λόγου, κάποια μόνο δυο-τρεις λέξεις για να αναπτυχθούν κάποια στιγμή όταν θα υπάρχει χρόνος και διάθεση.

Σκέφτομαι ότι τον τελευταίο καιρό όποτε είχα χρόνο δεν είχα διάθεση, κι όποτε είχα διάθεση δεν είχα χρόνο. Ή τέλος πάντων είχα άλλες προτεραιότητες και υποχρεώσεις (που μισό πραγματικές, μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν). Όμως η γραφή δεν είναι υποχρέωση· είναι κάτι σα διάθεση ερωτική που καμμιά φορά η παρουσία της δεν κάνει τόση εντύπωση, η απουσία της όμως μπορεί να γίνει πολύ πιο αισθητή.

Βγαίνω από τη διαχείριση και ξαναμπαίνω. Πληκτρολογώ τη λέξη-κλειδί με μια ορισμένη αμφιβολία. Η πόρτα ανοίγει αργά. Τα πάντα μοιάζουν ίδια, αν και μπορεί να μην είναι εντελώς. Θα μάθω· το βασικό είναι ότι η λέξη κλειδί δουλεύει, δεν κλείστηκα απέξω.

Για την ώρα.

3 σχόλια:

Idom είπε...


Γουέλκαμ μπακ!

Έλειψες στους μπλογκοσφαιρίτες.

Μπορείς να ονομάσεις την σταδιοδρομία σου από εδώ και πέρα "τάδε" περίοδος. Όπως έκανε ο Πικάσο που χώρισε τα έργα του σε γαλάζια περίοδο, ρόδινη περίοδο κ.λπ..

:-)

Καλά γραφτά!
Idom

Β. είπε...

Μπα, δε νομίζω να έλειψα σε κανέναν, εκτός από εσάς ίσως, καθώς και το φίλο μου το Θανάση, κατά δήλωσίν του...

Μπορούμε να την ονομάσουμε περίοδο μπαρόκ. Ή μπαρούφ. Θα δείξει, τα στερνά τιμούν τα πρώτα.

Idom είπε...


Κοιτώντας προς τα πίσω, μια χαρά τα πας!

Βέβαια, τα ιστολόγια μαράζωσαν και η τέχνη φυλλορροεί στους ψυχρούς ανέμους του διαδικτύου...

Idom