Τις τελευταίες μέρες βήχω τρισάθλια και προβληματίζομαι κάπως· όχι γιατί κινδυνεύει η υγεία μου ή κάτι τέτοιο αλλά επειδή διάβασα στις ειδήσεις ότι μια βουλευτής αναφέρθηκε σε αυτούς τους ξένους, τους μετανάστες (υπάνθρωποι και τρισάθλιοι, λέει), που κουβαλάνε ποιος ξέρει τι αρρώστιες. Επειδή τυχαίνει να είμαι κι εγώ μετανάστης (έστω και στην Ολλανδία ή στην Πορτογαλία) και έχω εσχάτως και το βηχαλάκι μόνιμο, φοβάμαι ότι εμπίπτω κάπως στην εν λόγω κατηγορία των υπανθρώπων με τις ασθένειες. Ευτυχώς στη Λισσαβώνα δεν φαίνεται να κινδυνεύω από κάτι, αλλά άμα κατέβω στην Αθήνα πρέπει να έχω το νου μου μην τυχόν σκάσουν από καμμιά γωνία τίποτα σφίχτες μαυροντυμένοι, διότι έτσι και πέσουμε μπάτσα φάτσα, άντε να βγάλουμε άκρη τι εθνικότητας είναι τα μικρόβια που μου προκαλούν το βήχα.
Και εκεί που βήχω όλο και χειρότερα, άξαφνα αναθυμάμαι μια σχετική καριώτικη ιστορία που είχα διαβάσει στα σχόλια του ιστολογίου πριν δυο-τρια χρόνια, και είναι τόσο καλή που είναι κρίμα να μένει ξεχασμένη εκεί πέρα. Ψάχνω λοιπόν στο ιστολόγιο και την εντοπίζω:
[...] Ανεβαίνω ένα σοκάκι στο γιαλό στο Καραβόσταμο προχτές το απόγευμα. Ένας κύριος κατεβαίνει βήχοντας κάπως έντονα.
- Βήχεις πάλι, Δημήτρη; τον ρωτάει μια γυναίκα από το μπαλκονάκι της.
- Ναι, κυρία μου, βήχω, απαντά με ...περηφάνια. Βήχω διότι έχω καλή γυναίκα! της λέει και συνεχίζει το δρόμο του.
Περνώντας από δίπλα μου - εγώ έκείνη την ώρα θα πρέπει να είχα ύφος ηλιθίας, το λιγότερο - γυρνά και μου λέει συνομωτικά, αν και δε γνωριζόμαστε καθόλου.
- Ε ναι, λοιπόν, κοπέλα μου, έχω καλή γυναίκα, που λες. Διότι εάν είχα κακή γυναίκα, ‘α μου τον είχε «κόψει το βήχα» μαθές! [...]
Ηθικόν δίδαγμα: βήχουμε ελεύθερα... Διότι εφόσον δε μας τον κόβει το βήχα η καλή γυναίκα, σιγά μη μασήσουμε από τις κάθε λογής τρισαθλιότητες...
Σ.Σ. Δημοσιεύτηκε (με μικροπαραλλαγές) στο ikariamag στις 22/10/2012. Την αυθεντική ιστορία την είχε γράψει κάποτε στα σχόλια του παρόντος ιστολογίου ανώνυμη πλην γνωστή και μη εξαιρετέα σχολιογράφος.
4 σχόλια:
Αχ μωρέ, βλέπω τη θάλασσα και μου 'ρχεται να βουτήξω. Κι ας είμαι κρυωμένη κι εγώ...γκούχου γκουχ. Ελεύθερα, είπαμε...
Το διάβασα, το βρήκα ενδιαφέρον, και σ'το στέλνω:
http://www.nytimes.com/2012/10/28/magazine/the-island-where-people-forget-to-die.html?pagewanted=all
Το έχω υπόψιν, ευχαριστώ πάντως...
O κύριος παίνεψαι το σπίτι του ... εξ αιτίας την παρενόχληση απτό μπαλκονι διότι εξίσου μπορούσε να τ' αντιστρέψει
"Ε ναι, λοιπόν, κοπέλα μου, έχω 'κακή' γυναίκα, που λες. Διότι εάν είχα 'καλή' γυναίκα, ‘α μου τον είχε «κόψει το βήχα» μαθές!"
Δημοσίευση σχολίου