Έπαιζα στην αυλή, φορώντας κοντό παντελονάκι, με μια γκαζιά στο χώμα.
Ο ξάδελφός μου ο Θοδωρής, έναν χρόνο μεγαλύτερος, στα έντεκα, καθότανε στα σκαλοπάτια του σπιτιού. Έβαλε στο αεροβόλο του αντί για βλήμα ένα σπυρί φακής, με σκόπευσε καλά στο πόδι και τράβηξε τη σκανδάλη. Με πέτυχε λίγο πιο πάνω από το δεξί γόνατο – έχω ακόμα, ύστερα από σαράντα οχτώ χρόνια, το σημάδι.
Η γιαγιά μου η Σμαρώ, που έπλενε πιο κει κάτι ασπρόρουχα σε μια σκάφη, είδε με την άκρη του ματιού της όλη τη σκηνή – χρησιμοποιούσε μια μεγάλη τετράγωνη πλάκα σαπούνι «Αλεπουδέλη». Και, λέγοντας «Αφορεσμένε!», σηκώνει το χέρι της, εκσφενδονίζει την πλάκα το σαπούνι, πετυχαίνει τον ξάδερφό μου στο κεφάλι και τον αφήνει αναίσθητο.
Προ ημερών μιλούσαμε για ποίηση – θυμήθηκε ο ξάδερφος το περιστατικό με το σαπούνι και μου λέει:
«Εκείνη ήταν η πρώτη σημαντική επαφή μου, μέσω της οικογένειάς του, με τον Οδυσσέα Ελύτη. Και από τότε δεν παύει να με βαράει κατακέφαλα».
Ο ξάδελφός μου ο Θοδωρής, έναν χρόνο μεγαλύτερος, στα έντεκα, καθότανε στα σκαλοπάτια του σπιτιού. Έβαλε στο αεροβόλο του αντί για βλήμα ένα σπυρί φακής, με σκόπευσε καλά στο πόδι και τράβηξε τη σκανδάλη. Με πέτυχε λίγο πιο πάνω από το δεξί γόνατο – έχω ακόμα, ύστερα από σαράντα οχτώ χρόνια, το σημάδι.
Η γιαγιά μου η Σμαρώ, που έπλενε πιο κει κάτι ασπρόρουχα σε μια σκάφη, είδε με την άκρη του ματιού της όλη τη σκηνή – χρησιμοποιούσε μια μεγάλη τετράγωνη πλάκα σαπούνι «Αλεπουδέλη». Και, λέγοντας «Αφορεσμένε!», σηκώνει το χέρι της, εκσφενδονίζει την πλάκα το σαπούνι, πετυχαίνει τον ξάδερφό μου στο κεφάλι και τον αφήνει αναίσθητο.
Προ ημερών μιλούσαμε για ποίηση – θυμήθηκε ο ξάδερφος το περιστατικό με το σαπούνι και μου λέει:
«Εκείνη ήταν η πρώτη σημαντική επαφή μου, μέσω της οικογένειάς του, με τον Οδυσσέα Ελύτη. Και από τότε δεν παύει να με βαράει κατακέφαλα».
Γιώργος Σκαμπαρδώνης – Περιπολών περί πολλών τυρβάζω (Διηγήματα, 2011)
Σ.Σ. Το «Ελύτης» είναι φιλολογικό ψευδώνυμο, το επίθετο του ποιητή ήταν Αλεπουδέλης και κατάγεται από την ομώνυμη οικογένεια σαπωνοποιών της Λέσβου.
Η άρτι εκδοθείσα συλλογή διηγημάτων του Γ.Σ. με συντρόφεψε τις μέρες που έμεινα στην Αθήνα.
.jpg)
2 σχόλια:
Γεια σου Ροβυθέ και Καλή Χρονιά!
Καλά τα λέγει ο ξάδερφος Σκαμπ., αν και λιγο επίπλαστη μού δοκεί η ιστοριούλα.
Ο Ελύτης προφανώς υπέφερε από σύμπλεγμα σχετικά με την οικογενειακή σαπωνοποιία - πιθανόν υποσυνείδητα - για αυτό συχνά πυκνά στο έργο του δοξολογεί τις ακαθαρσίες.
Π.χ., "Άξιον εστί... τα σκατά των παιδιών με την πράσινη μύγα" ή "Άξιον εστί... του αιδοίου το μενεξεδένιο αλάτι"...
Σκέτη μπίχλα δηλαδή.
Δεν ξέρω αν το θέμα έχει αναλυθεί από Ελυτολόγους ή ποιητοανατόμους, - αν υπάρχει κάποιος/α σχετικός αναγνώστης/ρια ίσως μπορεί να διαφωτίσει κάπως περισσότερο.
Αυτό που με ανησυχεί πιότερο είναι ότι λες ότι στις διακοπές σε συντρόφεψε το βιβλίο τού Σκαμπαρδώνη. Κρίμα βρε παιδί μου. Δεν βγήκες λίγο όξω, δεν είδες φίλους, οικογένεια, νέα πρόσωπα;
Κρίμα να μην έχουμε γνωριστεί διά ζώσης - εγώ συνέχεια ξεφάντωνα και θα σε έπαιρνα μαζί μου στις εξορμήσεις.
Την άλλη φορά που 'ναι να 'ρθεις, να το κανονίσουμε, έτσι;
Με μεγάλα κανόνια!
Idom
Ε, άλλο τα σκατά των παιδιών, άλλο το μενεξεδένιο αλάτι... Μην τα μπλέκουμε...
Στις διακοπές με συντρόφεψαν βιβλία, μουσικές, φίλοι, οικογένεια, νέα πρόσωπα... Αν ήξερα ότι κι εσείς είστε τέτοιος έξω καρδιά τύπος θα φρόντιζα να γνωριστούμε δια ζώσης και ίσως μάλιστα να ανταλλαγούν οι παρέες μας. Θα έπαιρνα τις κυρίες με τις οποίες ξεφαντώνετε και θα σας έδινα το Σκαμπαρδώνη.
Και λίγο σαπουνάκι Αλεπουδέλη, μήπως χρειαστεί... (κυκλοφορεί ακόμα σε επιλεγμένα καταστήματα, νομίζω...)
Δημοσίευση σχολίου