Αν και η Ξανθίππη (εδώ περιλούζοντας το σύζυγο) είναι μεγάλη φίρμα του μπλογκ (για ιστιοπλοϊκούς, κυρίως, λόγους) δεν είναι αυτή το θέμα μας. Reyer van Blommendael c. 1655, Oil on canvas, 210 x 198 cm Musee des Beaux-Arts, Strasbourg.
Πρέπει να ήταν δυο-τρεις μέρες μετά την Πρωτοχρονιά του 1999. Είχαμε ξεμείνει στην Ικαρία, μια ετερογενής αλλά πολύ καλή παρέα, κάνοντας αρμένικη βίζιτα στο σπίτι της Μαίρης (εγώ μόνο για ύπνο πήγαινα στο δικό μου). Ο Γιάννης, εξωικαριακής προέλευσης φλερτ της Μαιρούλας (και μετέπειτα σύζυγος έως της σήμερον) είχε κατενθουσιαστεί με τα ικαριακά δρώμενα που δεν είχε ματασυναντήσει ως τότε. Μεθυσμένος από κρασί και έρωτα, γυρνούσε στα καφενεία και κέρναγε τον κόσμο. Εκεί πέτυχε το Σωκράτη, εξίσου μεθυσμένο (από κρασί, κατά κύριο λόγο) και αφού κολλήσανε λέγοντας διάφορα ακατάληπτα που κανείς τρίτος δεν κατάλαβε και κανένας από τους δύο δε θυμόταν μετά, αποδέχτηκε για λογαριασμό όλης της παρέας την πρόσκληση να πάμε στο μετόχι του Σωκράτη στο Κεραμέ να κάνουμε ζεύκι.
Οι φήμη που ακολουθούσε το Σωκράτη έλεγε ότι ήταν τόσο γλεντζές ώστε κάποτε, μες στη σούρα του, είχε χτίσει την πόρτα του δωματίου που τρωγόπιναν οι φιλοξενούμενοί του μην τυχόν και φύγουν και σταματήσει η διασκέδαση. Όπως ήταν φυσικό, με αυτές τις προδιαγραφές η παρέα ενθουσιάστηκε και βρέθηκε σούμπιτη στο μετόχι δια τα περαιτέρω.
Ο οικοδεσπότης ήταν μες στη χαρά, κερνούσε κρασί και έλεγε πικάντικες (ελαφρώς σόκιν) ιστορίες, κυρίως απευθυνόμενος στις νέες (κατά τεκμήριο μη ικαριακής προέλευσης και μη συνοδευόμενες) της συντροφιάς. Μία εξ' αυτών σκανδαλίστηκε ελαφρώς και θεώρησε σκόπιμο να τον επαναφέρει διακριτικά στην τάξη:
- Κύριε Σωκράτη, να σας ρωτήσω κάτι;
- Ε, αρώτησέ με, χρυσό μου, πε μου είντα θες;
- Είστε παντρεμένος;
- Ε, είμαι, μαθέ.
- Και την αγαπάτε τη γυναίκα σας;
Και τότε ο Σωκράτης γύρισε απορημένος στην υπόλοιπη παρέα, και με το ύφος του απόλυτα αυτονόητου, είπε:
- Αμέ την αγαπώ, μαθέ, γιατί άμα 'εν την αγαπήσω 'γω, 'α μου την αγαπήσει κάνας άλλος...
Η παρέα έβαλε τα γέλια. Η κοπέλα δεν ξαναφάνηκε στα μέρη μας, απ' όσο ξέρω.
22/2/10
Η γυναίκα του Σωκράτη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
...''ακατάληπτα''...ακατάληπτος...
ακατανόητα....ακατανόητος....
....ακατάληπτος......ο Σωκράτης....του κουβέντα να γίνεται......ακατάληπτοι....και κάποιοι ...εκ των σχολιαστών....λέτε......να υπάρχει σχέση;;;
.........απορημένα.....
............Σίρο Ρεδόνδο.
ωχ, μας υπναστήκανε...Ή ο κόσμος είναι μικρός ή το μετόχι είναι πια διεθνούς ακτινοβολίας...Τσάμπα και το internet. Δεν μαζευόμαστε μια βραδιά ή στο Φλες ή στο Κεραμέ ή στη Βουνάρα τέλος πάντων να τα πούμε; Θα χει και "μαστίχα".
Μη μας παρεξηγείτε τους Καριώτες. Να, καμιά φορά, θαρρώ, περισσεύει η αγάπη και πειράζουμε και κανα 'ξένο'.
"δρούτσουλας"
ΥΓ Γράφεις πολύ ωραία και παραστατικά "μυθολόγε"
Χμμμ... Στο άλλο άκρο τής βωμολοχίας, γνωρίζω ένα αντίστοιχο ανέκδοτο. Τελειώνει έτσι:
Δικαστής: κύριε μάρτυς, συνουσιάστηκαν οι κατηγορούμενοι;
Μάρτυρας: συνουσιάστηκαν, συνουσιάστηκαν και μετά έριξαν και ένα πήδημα!
;-)
Idom
Ηθικό δίδαγμα : Αγάπα τη γυναίκα σου ως εαυτόν !
:-)
ΥΓ. Τη αγαπά ο Σωκράτης τη γυναίκα του πάρα πολύ ! Σε βαθμό χειροδικίας, έχω ακούσει...
....μικρός ο κόσμος....ε..και;;
.....μικρός....όμορφος..
απρόβλεπτος....όπως η ζωή...ε...και;;
......νοιωθω...την ανάγκη....να στείλω....μια μεγάλη αγκαλιά....
....σε μια φίλη...''δρούτσουλας''
...[άντε....με το καλό..το..καλοκαίρι...στη Νικαριά μας]
.....και μια μεγάλη μεγάλη αγκαλιά....στον ''ακατάληπτο....Σωκράτη...της ιστορίας.....στον μπαμπά μου....που τον αγαπώ....και μου λείπει.....
.........να είστε καλά.
........Σίρο Ρεδόνδο.
Ρούμπο κάναμε, κύριε Ρεδόνδο μας; Δεν το κάναμε επίτηδες, να μας συμπαθάτε...
Όχι, αγαπητή Δρουτσουλιώτισσα, δεν σας αντελήφθημεν. Τυχαίο ήταν. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
κύριε Idom, λίγο εκτός θέματος σας βρίσκω...
Όχι, αράπη μου, απλώς αρέσκεται στην παρέα της νεολαίας (όπως ο αρχαίος). Εξακριβωμένο.
Συγγνώμη από όλους για τυχόν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Η κοπέλα όντως δεν έχει φανεί από τα μέρη μας πάντως - αλλά για άσχετους λόγους.
..ανεμολόγιο....τούτη η ανάρτηση...
....μα ψυχές που χουν μάθει να βρέχονται.....κύμα στο κύμα....
...μεσοπέλαγα.....
....που και που ....
.....να πω;..τους τρομάζει η στεριά.....
....μα....πάντα...πάντα θα ταξιδεύουν......παντώς καιρού.
........Σίρο Ρεδόνδο.
......σε όσους...έχουν ....μάθει να ταξιδεύουν....
.....Κάβο-Πάπας....
.επί του ακρωτηρίου..τούτου..εις ύψος 65 μέτρων από της θαλάσσης επί πύργου κτιστού...υπάρχει τοποθετημένος φανός περιστροφικός με έκλαμψιν λευκήν ανά ένα πρώτον λεπτόν φαινόμενος από 20 μίλια.
..λάμψις 12 δευτερόλεπτα.
το φως τούτο δε φαίνεται νοτιότερον του ρελέβου...όστρια 35μ.λεβάντε.
........Σίρο Ρεδόνδο.
Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη η νεαρά (μου φαίνεται!)
Πρέπει να έχασα επεισόδιο... Τί είναι το 'Ρούμπο' (που αναφέρεις στον Σίρο Ρεδόνδο)?
Η έκφραση "κάναμε ρούμπο" ή "πιάσαμε ρούμπο" είναι κατά τι παλαιότερη της γενιάς μου, αν και την έχω προλάβει. Προέρχεται από μια παραλλαγή του γνωστού (ελπίζω...) παιχνιδιού "πεντόβολα", όπου ένα από τα πέντε (ο ρούμπος) μένει ακίνητο στο ένα χέρι και όλο το παιχνίδι γίνεται με το άλλο. Μόλις ξεμπερδέψεις με τα τέσσερα, πιάνεις και το ρούμπο και κερδίζεις την παρτίδα.
Μεταφορικά, η έκφραση υποδηλώνει "επιτυχία" ενός στόχου (εν προκειμένω βέβαια κατά λάθος).
@ Β.
Έκδοση για το PC υπάρχει;
Idom
Δεν ξέρω, θα κοιτάξω για ZX spectrum...
Δημοσίευση σχολίου