Μεταξύ ανθρώπων και ζώων

Τον τελευταίο καιρό η πόλη που ζω έχει κατακλυστεί από πορτοκαλί σηματάκια, αφισούλες και αυτοκόλλητα. Από το κτίριο των δικαστηρίων κρέμονται πανώ και ακούγονται κατά καιρούς επαναστατικά άσματα. Η πορτοκαλί επανάσταση που ζώνει την πόλη όμως, δεν έχει να κάνει με την εκτελεστική εξουσία, ούτε καν τη νομοθετική, παρά μόνο με τη δικαστική. Αυτουργοί της είναι τα μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου (και Λασηθίου) και συμπαραστάτες της το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του τοπικού πληθυσμού. Το αίτημα είναι η ίδρυση Εφετείου Ανατολικής Κρήτης, που όλο την τάζουν και όλο την αναβάλλουν οι εκάστοτε κρατούντες. Ο λόγος της αναβολής είναι η επαπειλούμενη άλλου χρώματος επανάσταση στην άλλη μεριά του νησιού - αν ιδρυθεί Εφετείο στο Ηράκλειο, τότε το Εφετείο Κρήτης που λειτουργεί στα Χανιά θα γίνει "Δυτικής Κρήτης" και θα μείνει να ασχολείται μόνο με τις υποθέσεις Χανίων και Ρεθύμνου. Μικροπράγματα δηλαδή για μια πρώην πρωτεύουσα που έχει ήδη χάσει όλα της σχεδόν τα πρωτεία προς όφελος της νυν πρωτεύουσας, εκτός ίσως της έδρας του Εφετείου.

Γι' αυτό και φημολογείται ότι οι βουλευτές Χανίων (και των δύο μεγάλων κομμάτων, τέσσερις τον αριθμό) θα παραιτηθούν ρίχνοντας την κυβέρνηση αν τυχόν τολμήσει να φτιάξει το εξαγγελθέν δικαστήριο στα ανατολικά της νήσου (εξαγγελία που ήδη έγινε γαργάρα κατόπιν παρεμβάσεως Μητσοτάκη, σύμφωνα με τους διαμαρτυρόμενους Ηρακλειώτες). Σε αντιστάθμισμα, οι οκτώ από τους εννέα βουλευτές Ηρακλείου φημολογείται ότι συμφώνησαν να κάνουν το ίδιο αν ΔΕΝ ιδρυθεί το Εφετείο. Ο ένατος είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος αν και Τήνιος εξελέγη εδώ - η θέση του υπέρ της ίδρυσης Εφετείου στο Ηράκλειο ίσως δεν είναι άσχετη με την πρόσφατη έκρηξη βόμβας (ευτυχώς χωρίς θύματα) στα γραφεία του κόμματός του στα Χανιά. Το πράγμα χοντραίνει όσο περνάει ο καιρός και δεν δίνεται λύση.

Προσωπικά είμαι εξίσου ξένος στην Κρήτη με τον Αλέκο, αλλά δεν είμαι πολιτικός και έτσι δε σκάω και πάρα πολύ με τις τοπικές συγκρούσεις (που δεν είναι και λίγες). Ούτε με τα Εφετεία, ούτε καν με τα πρωτοδικεία δεν έχω τραβήγματα, κι έτσι ελπίζω να μη μου ρίξουνε καμιά μπαλωθιά χάριν παιδιάς, καθώς περιφέρομαι στη νήσο από άκρου εις άκρον. Άλλωστε, με το αθηναϊκών πινακίδων αμαξάκι μου δεν δίνω εύκολο στόχο στους τροχονόμους του εκάστοτε "εχθρικού" νομού (είναι γνωστό ότι αυτοκίνητο με πινακίδες Ηρακλείου κινδυνεύει πολύ σοβαρά με κλήση στην πόλη των Χανίων, και αντίστροφα - εν τινί μέτρω). Μου έχουν πει ότι αντίστοιχες συγκρούσεις υπήρξαν ή υπάρχουν για διάφορα άλλα θέματα, όπως τα ΚΤΕΛ, οι θαλάσσιες συγκοινωνίες, η ίδρυση Πανεπιστημιακών Τμημάτων, η εκλογή Αρχιεπισκόπου Κρήτης, ακόμα και το ακριβές ύψος των Λευκών Ορέων σε σχέση με τον Ψηλορείτη (αν και η κορυφή του τελευταίου είναι στο ουδέτερο Ρέθυμνο).

Το πράγμα θα ήταν πολύ διασκεδαστικό, αν δεν ήταν ενδεικτικό μιας αντίληψης που ενυπάρχει σε ένα σωρό κόσμο ανεξαρτήτως καταγωγής. Με κάποια θλίψη οφείλω να παραδεχτώ ότι και στην προγονική μου Ικαρία υπήρξαν επί μακρόν Βόρειοι και Νότιοι, και ακόμα και σήμερα που έχουμε μείνει τρεις κι ο κούκος υπάρχουν κάτι αστείες κοντρίτσες (σε μικροκλίμακα βέβαια) για τη συχνότητα των ακτοπλοϊκών γραμμών προς Εύδηλο και Άγιο Κύρηκο αντίστοιχα, την έδρα της Αστυνομίας, τη θέση της μαρίνας, τη βόρεια σύνδεση του αεροδρομίου και τη θέση των αντίστοιχων ποδοσφαιρικών ομάδων στο τοπικό πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας της Σάμου. Αντίστοιχα, οι Καριώτες στο σύνολό τους δε χωνεύονται με τους Σαμιώτες, οι Κεφαλλονίτες με τους Κερκυραίους, οι Βολιώτες με τους Λαρισαίους και οι Θεσσαλονικείς (με επικεφαλής το Νομάρχη) με τους Αθηναίους.

Έχω την αίσθηση ότι στον καιρό της παγκοσμιοποίησης, οι εξάρσεις μικροτοπικισμού φαντάζουν εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, τη στιγμή μάλιστα που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει πολλαπλές τοπικές καταγωγές, και αναδύεται ήδη ένα σημαντικό ποσοστό με πολλαπλές εθνικές καταγωγές. Οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο "κινητικοί" και η κουλτούρα τους όλο και πιο πολυμερής. Εργάζομαι όλη μέρα σε ένα χώρο συνειδητά και βαθύτατα πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό - βγαίνοντας στην πόλη με τις πορτοκαλιές αφίσες βλέπω την αντιπαράθεση για το Εφετείο ως σημάδι μιας παρωχημένης εποχής. Και μου έρχονται στο μυαλό διάφορα "χαριτωμένα" περιστατικά που έχω συναντήσει εδώ κι εκεί και είναι ενδεικτικά μιας αντίστοιχα παρωχημένης νοοτροπίας.

Ας πούμε, πριν λίγο καιρό που το περιοδικό ένθετο Γεωτρόπιο της Ελευθεροτυπίας είχε ένα αφιέρωμα στην Ικαρία με την υπογραφή μιας συμπατριώτισσας - το υπέδειξα σε διάφορους φίλους και φίλες, μία εκ των οποίων μου έστειλε ένα μήνυμα που περιείχε μια ορισμένη απορία: "Μα αυτή είναι αποσταβέντου." (Σ.Σ. Νότια...). Θυμάμαι ακόμα το συστρατιώτη που μου είχε πάρει τα αυτιά με τους τίτλους που είχε στερήσει από τον συμπαθή ΠΑΟΚ το αθηναϊκό κατεστημένο (σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι), και απορούσε που συμφωνούσα μαζί του και δεν υπερασπιζόμουν το ΠΟΚ αν και οπαδός του (απορία που του λύθηκε εν μέρει μόνο όταν του διευκρίνισα ότι η Ικαρία δεν είναι προάστιο της Αθήνας, αν και δεν ήταν αυτός ο λόγος). Θυμάμαι επίσης ένα φιλικό μου ζευγάρι που η κοπέλα ήταν ημι-Χανιώτισσα και ο μνηστήρ της Ηρακλειώτης, και περιέγραφαν την υποδοχή που του επιφύλαξε οικογενειακός φίλος της κοπέλας, εντελώς μα εντελώς Γαλλικής καταγωγής, παντρεμένος χρόνια στα Χανιά, όταν μπήκαν στο μαγαζί του πριν πάνε επίσκεψη στα μελλοντικά πεθερικά για να αγοράσουν ένα δώρο:

- Από πού είναι το παλληκάγι;
- Από το Ηράκλειο.
- (αναστεναγμός) Ε, ντεν πειγάζει, άμα είναι καλό παιντί... Τι να κάνουμε...

Kαι τέλος, την απάντηση στην αιώνια απορία για το τι διαχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα.

Το Ρέθυμνο, φυσικά - αν και ποικίλουν οι εκτιμήσεις για το ποιος είναι ποιος...



Το σύνθημα "Ηράκλειο, κουασιμόδια πόλη" είναι γραμμένο σε διάφορες γωνίτσες της επαναστατημένης πόλης μας. Η φωτογραφία είναι από την πίσω πλευρά των - υπό κατάληψη - δικαστηρίων και έχει αλιευθεί από το ιστολόγιο του Τρελογιατρού (http://trelogiatros.blogspot.com/) όπου ορισμένοι εκ των σχολιαστών το αποδίδουν σε Χανιώτικο δάκτυλο...