ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια ρεβυθιά στο Ηράκλειο - Λέιντεν - Λισσαβώνα - Αθήνα - πάλι Ηράκλειο - Γιάννενα


12/5/18

Δέσποινα (Ίταλο Καλβίνο)

Μια εικονογράφηση της Δέσποινας από την Carina Puente Frantzen, ο σύνδεσμος από εδώ.

Με δύο τρόπους φτάνει κανείς στη Δέσποινα: με το πλοίο ή με την καμήλα. Η πόλη παρουσιάζεται διαφορετικά σε όποιον έρχεται από τη στεριά και σε όποιον έρχεται από τη θάλασσα.

Ο καμηλιέρης που βλέπει να εμφανίζονται στον ορίζοντα του οροπεδίου οι κορυφές από τους ουρανοξύστες, οι κεραίες από τα ραντάρ, να χτυπάνε στον άνεμο οι λευκοί και κόκκινοι ανεμοδείκτες, να βγάζουν καπνό οι καπνοδόχοι, βάζει με το νου του ένα πλοίο· ξέρει ότι πρόκειται για μια πόλη αλλά τη σκέφτεται σαν ένα καράβι που τον παίρνει μακριά από την έρημο, ένα ιστιοφόρο έτοιμο να σαλπάρει, με τον άνεμο που ήδη φουσκώνει τα άλυτα ακόμα πανιά του, ή τον ατμό στο λεβητοστάσιο που δονεί τη σιδερένια καρίνα, και σκέφτεται όλα τα λιμάνια, τα υπερπόντια εμπορεύματα που οι γερανοί αδειάζουν πάνω στους μόλους, τα καπηλειά στα οποία πληρώματα από διαφορετικές σημαίες σπάνε μπουκάλια στα κεφάλια ο ένας του άλλου, τα φωτισμένα παράθυρα των ισογείων, το καθένα με μια γυναίκα που χτενίζεται.

Στην καταχνιά της ακτής ο ναυτικός ξεχωρίζει το σχήμα της καμπούρας μιας καμήλας, τα λαμπερά κρόσσια της κεντημένης σέλας ανάμεσα σε δυο πιτσιλωτές καμπούρες που προχωρούν λικνιζόμενες, ξέρει πως πρόκειται για μια πόλη αλλά τη φαντάζεται σαν μια καμήλα από το σαμάρι της οποίας κρέμονται ασκιά και δισάκια γεμάτα γλασαρισμένα φρούτα, μπουκάλια με κρασί από χουρμάδες, φύλλα καπνού, και ήδη βλέπει τον εαυτό του επικεφαλής ενός μεγάλου καραβανιού που τον πηγαίνει μακριά από την έρημο της θάλασσας, προς οάσεις με γλυκό νερό στην οδοντωτή σκιά των φοινίκων, προς παλάτια με χοντρούς ασβεστωμένους τοίχους, με εσωτερικές αυλές από πλακάκια πάνω στα οποία χορεύουν ξυπόλυτες οι χορεύτριες, και κουνάνε τα χέρια τους λίγο μέσα και λίγο έξω από το πέπλο.

Η κάθε πόλη παίρνει το σχήμα από την έρημο στην οποία αντιστέκεται· έτσι βλέπουν τη Δέσποινα, πόλη-σύνορο ανάμεσα σε δύο ερήμους, ο καμηλιέρης και ο ναύτης.

Ίταλο Καλβίνο - Οι αόρατες πόλεις
Οι πόλεις και η επιθυμία 3

(Μετάφραση: Ανταίος Χρυσοστομίδης, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004)


2 σχόλια:

Idom είπε...


Like

( :-) )

ολα θα πανε καλα... είπε...

@Idom:

Πολύ ωραίες, οι αόρατες πόλεις. Το κείμενο. Τα νοήματα.


Καλησπέρα σας!