ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια ρεβυθιά στο Ηράκλειο - Λέιντεν - Λισσαβώνα - Αθήνα - πάλι Ηράκλειο - Γιάννενα


17/5/10

Χάρισμα

Εγώ έλεγα, βρυσούλα μου, πως τρέχεις για τα 'μένα
Μα συ 'τρεχες και πότιζες όλα τα διψασμένα

Η καταγωγή του κόσμου (L' Origine du monde), Gustave Courbet, 1866, Λάδι σε μουσαμά 46 x 55 cm, Μουσείο Orsay, Παρίσι. Η εικόνα είναι από την αντίστοιχη σελίδα στη wikipedia.

Το περιστατικό το πρωτοάκουσα χρόνια πριν από τη μάνα μου γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι, σε μια από τις σπάνιες φορές που διηγείται η ίδια ιστορίες, και τις ακόμα σπανιότερες που οι ιστορίες αυτές άπτονται του «ιδιωτικού» μάλλον βίου. Πρέπει να συνέβη όταν η ίδια ήταν παιδί ή πριν γεννηθεί ακόμα, κάπου στη δεκαετία του 1920 ή 1930. Αυτή την κάπως παλιά ιστορία τη θυμήθηκα λόγω μιας πρόσφατης υποβόσκουσας αντιζηλίας μεταξύ δύο γνωστών μου προσώπων εξ’ αφορμής ενός τρίτου προσώπου του άλλου φύλου.

Ως προς τις αντιζηλίες αυτού του τύπου μάλλον δεν έχουν και πολλή σημασία τα φύλα, αν και φαντάζομαι άλλες είναι οι προσδοκίες από τους άντρες και άλλες – δυσανάλογα μάλλον – από τις γυναίκες, ανάλογα με την εποχή και τα κοινωνικά συμφραζόμενα. Ακόμα κι έτσι πάντως, η παλιά ιστορία διατηρεί ακέραιο το διδακτικό της χαρακτήρα νομίζω, και ως τέτοια την διηγήθηκα και στα δύο γνωστά μου πρόσωπα, σε διαφορετική βέβαια συγκυρία (με το τρίτο πρόσωπο δεν έχουμε πάρε-δώσε και μάλλον δεν πρόκειται να αποκτήσουμε κιόλας).

Λοιπόν, σε κάποιο μη κατονομαζόμενο ικαριακό χωριό, υπήρχε κάποια κυρία, ενδεχομένως ανύπανδρη ή ίσως χήρα, η οποία είχε μια έντονη (για τα ήθη της εποχής) «δεκτικότητα» σε επισκέψεις κατ’ οίκον που της έκαναν πλείστοι όσοι εκ των ανδρών του χωριού. Η εν λόγω δεκτικότητα φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητη από τις άλλες γυναίκες, κυρίως δε από τις συζύγους των εν λόγω ανδρών, οι οποίες έφεραν το ζήτημα στις τοπικές αρχές και απαίτησαν την ποινική δίωξη, ου μην αλλά και καταδίκη, της δεκτικής συγχωριανής.

Η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο, όπου η εναγόμενη απολογήθηκε ισχυριζόμενη ότι ήταν καθήκον των εναγουσών να ρυθμίζουν τα του οίκου τους μετά των συζύγων τους και όχι δική της δουλειά να τους βάζει στον ίσιο δρόμο – όταν δε εκλήθη να εκθέσει τους λόγους για τους οποίους εμφανίζετο εν γένει τόσον δεκτική, απήντησε το έκτοτε παροιμιακώς λεγόμενον:
«Πράμα μου είναι και τ’ ορίζω
κι όπου θέλω το χαρίζω.»
Και σε μια όντως προχωρημένη για τα ήθη της εποχής απόφαση, αθωώθηκε.

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ, 42, άρρενα, άγαμε, αργόσχολε, απαρατήρητε, αναχωρήσαντα προσφάτως,

όπως θα γνωρίζεις στην εποχή μας, η αγορά, και η δηλωμένη και η καθωσπρέπει, παρέχει όσα "διψασμένα" τραβάει η ψυχή σου, σε όλα τα χρώματα και τα μεγέθη και σε χαμηλές τιμές. Αν σβήσεις τη λυχνία δε, η μόνη τους διαφορά αφορά την υγιεινή του πράγματος, ανάλογα με το αν έχει χρησιμοποιηθεί από έναν ή από πολλούς χρήστες. Εκτός από την πλουτοπαραγωγική τους ιδιότητα, χρήσιμα είναι για την εξασφάλιση δια βίου υποζυγίων και την τεκνοποίηση.
Πάντως, για τους αξιόλογους ανθρώπους και των δύο φύλων, τα "διψασμένα" δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα ικανοποίησης μιας από τις φυσικές τους ανάγκες.
Το να χαρίσεις σεξ διαφέρει από το να χαρίσεις ούρηση, αφόδευση, πτύειν, πόση, βρώση, κ.λ.π., μόνο για τους ανόητους.
φιλικά

Β. είπε...

Μμμμ... όχι, υπάρχουν μερικά πράγματα που μάλλον δε γνωρίζω αγαπητέ ανώνυμε(η). Η κεντρική ιδέα πίσω από την ανάρτηση έχει μάλλον να κάνει με το αυτεξούσιον του "πράγματος", και το κατά πόσον το "πράγμα" αποτελεί διακύβευμα ικανό να προκαλεί έριδες και μάλιστα προς "ετεροκαθορισμό". ΔΕΝ έχει να κάνει με την ανταλλακτική του αξία με όρους αγοράς (ου μην και πώλησης), γι' αυτό και προτιμώ το "χάρισμα" που έχει ακριβώς την έννοια της προσφοράς (εικάζω ανιδιοτελούς, εν τινί μέτρω).

Από αυτή την άποψη επιτρέψτε μου να είμαι ιδιαιτέρως παλιομοδίτης: χαρίζουμε δώρα (από καρδιάς) σε αυτούς που αγαπάμε.

Αμετανοήτως ανόητος

Ροβυθέ

αράπης είπε...

Άμα 1. αφοδεύσεις, 2. ουρήσεις, 3. φτύσεις μόνος, είσαι ΟΚ.
Άμα 1. φας, 2. πιεις μόνος, είσαι μοναχικός ή ακοινώνητος.
Άμα κάνεις σεξ μόνος είσαι ΜΑΛΑΚΑΣ.

Άμα "χαρίσεις" αφόδευση, ούρηση, φτύσιμο είσαι -πιθανώς- βιτσιόζος.
Άμα χαρίσεις πόση, βρώση είσαι φίλος.
Άμα χαρίσεις σεξ όπως θα "χάριζες" αφόδευση, ούρηση ή φτύσιμο, πάλι ΜΑΛΑΚΑΣ είσαι γιατί, δε θα σου κάτσει κανένας "αξιόλογος" άνθρωπος με εξαιρέσεις :
1. να είναι βιτσιόζος και να γουστάρει,ας πούμε, τα golden showers
2. να πληρώσεις.

Αλλά, όπως είναι γνωστό, τα καλύτερα πράγματα σε αυτήν τη ζωή είναι τζάμπα.

αράπης είπε...

Επίσης, να παρατηρήσω ότι η υγιεινή είναι ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό, το οποίο δεν επηρεάζεται τόσο από το πλήθος χρηστών όσο από τα μέτρα προφύλαξης.
Οι πουτάνες, για παράδειγμα, φροντίζουν -από αρχαιοτάτων- επιμελώς την υγιεινή της συγκεκριμένης περιοχής και χαρακτηρίζονταν παλιά "παστρικές". Ο όρος χρησιμοποιούνταν ειρωνικά για το ήθος και κυριολεκτικά για την εμπορέυσιμη περιοχή της εκπορνευόμενης.
Αλλά, θα τα ξέρεις αυτά ήδη ...

Ανώνυμος είπε...

Φυσικό είναι όταν, από μια ολόκληρη θέση, απομονώσεις συγκεκριμένα μέρη της, να διαστρεβλώσεις το νόημά της και έτσι να απολαύσεις μια εύκολη αυτοεπιβεβαιώση των δικών σου απόψεων.
Το νόημα της θέσης μου είναι η από-θεοποίηση του «πράγματος» και η αντιδιαστολή, του «χαρίσματός» εκείνου που είναι πανεύκολο να «χαριστεί», με το χάρισμα κάποιων άλλων αγαθών που θέλει πολλή ανθρώπινη ποιότητα, πολλή ανθρώπινο μόχθο για να κατακτηθούν: η αυθεντικότητα της σχέσης, η πίστη, η αφοσίωση, η ειλικρίνεια και άλλα αγαθά αυτής της τάξης (για σχετική πληροφόρηση παρακαλώ να ανατρέξετε σε εγκυκλοπαιδικά λεξικά).
Όποιοι τα έχουν, αυτά τα άλλα αγαθά… τα χαρίζουν. Όποιοι δεν τα έχουν… χαρίζουν όσα άλλα διαθέτουν άκοπα και εκ της φύσεως…
Και επειδή σας βλέπω ένθερμους (αν όχι ξαναμμένους) υποστηρικτές του «πράγματος» (γιατί όχι;) εύχομαι, καλά γλέντια…

Β. είπε...

αράπη, αντιλαμβάνομαι το επιχείρημα, αλλά ο τρόπος που το θέτεις το κάνει λίγο να μοιάζει σα βρισιά σε κάποιοια συμφραζόμενα, ε;

Ανώνυμε(η), "Φυσικό είναι όταν, από μια ολόκληρη θέση, απομονώσεις συγκεκριμένα μέρη της, να διαστρεβλώσεις το νόημά της", φαντάζομαι ισχύει αμφιδρόμως. Όσο για πράγματα όμως η αυθεντικότητα της σχέσης, η πίστη, η αφοσίωση, η ειλικρίνεια και άλλα αγαθά αυτής της τάξης θα 'ήταν ευχής έργο αντί για τα εγκυκλοπαιδικά λεξικά να ανατρέχαμε στην κοινή εμπειρία, αν γινόταν...

Ξαναμένοι; Μπα, όχι, τουλάχιστον εμένα με έχουν πάρει και λίγο τα χρόνια πια, πού κάψες τώρα...

(Είναι εκπληκτικό πόσο μπορεί να εκτραπεί μια κουβέντα , τελικά).

Idom είπε...

Στεκόμουν εδώ, σε ατένιζα ώρες
Κ' αισθανόμουν να εισρέει
Στους μέσα μου άγνωστους χώρους
Το πνεύμα σου
Κ' εμεγαλύνθη η ψυχή μου
Και διευρύνθη το στέρνο μου
Και το στήθος μου έγινε
Ουρανός της βασίλισσας
Που στη γλώσσα της χώρας μου
Ονομάζεται αγάπη

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ - Στεκόμουν...
"Συνάντηση με τη θάλασσα"

...

αράπης είπε...

"Το νόημα της θέσης μου είναι η από-θεοποίηση του «πράγματος» και η αντιδιαστολή, του «χαρίσματός» εκείνου που είναι πανεύκολο να «χαριστεί», με το χάρισμα κάποιων άλλων αγαθών που θέλει πολλή ανθρώπινη ποιότητα, πολλή ανθρώπινο μόχθο για να κατακτηθούν: η αυθεντικότητα της σχέσης, η πίστη, η αφοσίωση, η ειλικρίνεια και άλλα αγαθά αυτής της τάξης (για σχετική πληροφόρηση παρακαλώ να ανατρέξετε σε εγκυκλοπαιδικά λεξικά)."

Α ναι ?!
Δεν πολυφάνηκε η "αντιδιαστολή", που προσπάθησες...
Αντίθετα, το καταληκτικό συμπέρασμα του "συλλογισμού" σου ήταν αυτό :

"Πάντως, για τους αξιόλογους ανθρώπους και των δύο φύλων, τα "διψασμένα" δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα ικανοποίησης μιας από τις φυσικές τους ανάγκες.
Το να χαρίσεις σεξ διαφέρει από το να χαρίσεις ούρηση, αφόδευση, πτύειν, πόση, βρώση, κ.λ.π., μόνο για τους ανόητους."

Άρα, μάλλον εσύ πρέπει ν' ανοίξεις κάνα λεξικάκι για τις υψηλές έννοιες, που περιγράφεις, καθώς επίσης και για να δεις τα γένη της λέξης "πολλή"...

Ο ΠΟΛΥΣ
Η ΠΟΛΛΗ
ΤΟ ΠΟΛΥ

Καλά γλέντια και σ'εσένα.

Β. είπε...

Idom, η πρωτοτυπία του σχολίου σας με κάνει να αναρωτιέμαι αν τα σχόλιά σας (η και το μπλογκ ολότελα) τα γράφει καμμιά από τις μηχανές του εφευρέτη Κλαπαούκιους (ή του Τρερλ;). Προς στιγμήν αναρωτήθηκα αν σας ενέπνευσε η ζωγραφιά του πράγματος, αλλά μπα...

αράπη, η επίκληση της ανορθογραφίας δεν αποτελεί επιχείρημα επί της ουσίας - μπορεί να συμβεί στον καθένα.

αράπης είπε...

Καλά. Εσύ Β. δες τα υπόλοιπα, που γράφω... (αν και η σύγχυση της έκφρασης -γραπτής ή προφορικής- προδίδει και σύγχυση του Λόγου)

Επίσης, να μου πεις αν κατάλαβες εξαρχής ότι το νόημα του πρώτου σχολίου του ανώνυμου ήταν :
"η από-θεοποίηση του «πράγματος» και η αντιδιαστολή, του «χαρίσματός» εκείνου που είναι πανεύκολο να «χαριστεί», με το χάρισμα κάποιων άλλων αγαθών που θέλει πολλή ανθρώπινη ποιότητα..."

(Ούτε από συντακτικούλι πολυ- σκαμπάζουμε ε ?...)

voupou είπε...

Τιμή στο σύντροφο Πανούση, τα 'χει πει όλα:

Γαμάτε γιατί χανόμαστε αδέρφια...

πάντως έριδα επί θεωρητικού πράματος εγώ δεν έχω ξαναδεί... Φαντάσου να το μοιραζόστασταν κι όλας...

αράπης είπε...

Το κατά δύναμην σύντροφε ΒουΠου !
Το κατά δύναμην...
:)

Αν το μοιραζόμασταν, μάλλον θα λέγαμε άλλα και σίγουρα όχι δημόσια ή, ΕΣΤΩ δημόσια επί πληρωμή διότι :

1. το "χάρισμα" συνδέεται με ανώτερα αισθήματα, τα οποία τώρα μαθαίνουμε από τα εγκυκλοπαιδικά λεξικά και

2. ως γνωστόν το "τζάμπα" πέθανε προ πολλού...

Idom είπε...

Καλά, αλλάζω σχόλιο.

Το link που παραθέτεις για την wiki με βγάζει στην ιστορία τού γράμματος "L". Είσαι σίγουρος ότι αυτό ήθελες;
Αν ναι, θα πρέπει να πονοκεφαλιάσω πολλλλλύ για τον αποσυμβολλλλλισμό!

Idom

> ...άκου δεν τού αρέσουν τα σχόλιά μου... <

Β. είπε...

αράπη, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Είπε ο καθένας ό,τι νόμιζε, κατάλαβε ο καθένας ό,τι κατάλαβε, εντάξει - άλλωστε και το μυαλό πράμα του είναι καθενός και το ορίζει όπως νιώθει (με την ικαριακή έννοια το "νιώθω").

voupou, σου είπαμε μία για τον Πανούση, μας το επιστρέφεις δεκαπέντε; Παρόλα αυτά η συζήτηση είναι επί της ελευθερίας, όχι επί του σεξ (ελπίζω, δηλαδή...). Αν και από ό,τι φαίνεται, το σεξ συμβάλλει πολύ στην αύξηση του αριθμού των σχολίων... Τι δηλώνει αυτό για μπλογκ άραγε;

Καυγάδες επί της θεωρίας να δουν τα μάτια σου... στην επιστήμη, στην πολιτική... ακόμα και στο κρεβάτι! Το στόρι πάντως το έγραψα με αφορμή έριδα επί υπαρκτού "πράγματος", όχι θεωρία.

Idom, τρελαίνομαι για τα σχόλιά σου. Το λινκ νομίζω το έφτιαξα, ξαναδοκίμασε...

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος πίνακας...και σκληρό αλλά θαρραλέο "στιχάκι", όσο για τα σχόλια, ο καθένας είδε κι άκουσε μάλλον κάτι προσωπικό. Όπως γίνεται
πάντα με την ανάγνωση της ... τέχνης.

L

qed είπε...

Αν κρίνουμε από το πλήθος των σχολιών και τη σφοδρότητα της αντιπαράθεσης ο Ροθυβέ χτύπησε φλέβα!! Ενδιαφέρον το γεγονός ότι στην ιντριγκα "τσίμπησε" και το μάλλον ιντελεκτουελ κοινό του Βlog για να επαληθευθεί για πολοστή φορά η λαϊκη σοφία περί τηε σχέσης μεταξύ "χαρίσματος" και καραβιού!

αράπης είπε...

"αράπη, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Είπε ο καθένας ό,τι νόμιζε, κατάλαβε ο καθένας ό,τι κατάλαβε, εντάξει - άλλωστε και το μυαλό πράμα του είναι καθενός και το ορίζει όπως νιώθει (με την ικαριακή έννοια το "νιώθω")."

B. ξέρεις ότι είμαι παθιάρικο παιδάκι και υπερασπίζομαι ό,τι γουστάρω με πάθος. Κατά τα άλλα, ούτε μίσος, ούτε σπαραγμός.
(όντως το θέμα ήταν "πιασιάρικο" και φυσικά πολύ πέρα από το "απλά σεξ")

Β. είπε...

L., χαίρομαι που κρατάς ψηλά το επίπεδο της κουβέντας αναφερόμενη στην... τέχνη.

Μάλλον αυτό εννοεί ο qed αναφερόμενος στο ιντελεκτουέλ κοινό του μπλογκ (γιατί κατά τα λοιπά μέχρι Πανούση μας βλέπω...).

αράπη, ευτυχώς που πάμε πολύ πέρα από το απλά σεξ στο μπλογκ... (να μην το εκλάβω κάπως αυτό, ε;). Με πάθος...

Άντε, και εις άλλα με υγεία.

voupou είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=4M8URAUSwmE

Δόξα την Παναγία και το αξεπέραστο ελληνικό DNA που έβγαλαν τέτοιο δημιούργημα να λες.... Ακους εκεί δεν είναι ιντελεκτουέλ ο Τζιμάκος... Θα είχαν μουσκέψει τα γένια του αν σε άκουγε...

Περαστικος είπε...

Νννννναι... Χμμμμμμ... Όχι ακριβώς εντός θέματος, αλλά μια που'τ'αναφέραμε κι αρχή δια-
λόγου κάναμε, ο Καραμπελιάς του άσματος τώρα πια προς την εθνικιστική αριστερά βρίσκεται, πού τα χρόνια τα παλιά...

Β. είπε...

Qed, παρακαλώ όχι άλλες αναφορές στο ιντελεκτουέλ κοινό του μπλογκ, το σκίσαμε το επίπεδο...

voupou είπε...

Ε τώρα... Ο qed φταίει που χωρίς λόγο και αιτία τα έβαλες με τον Τζιμάκο; Επίσης αν δεν κάνω λάθος το ορίντζιναλ πόστ για μουνιά ήντονε, τα όποια είτε τα λες "πράματα", είτε "χαρίσματα", είτε "βρυσούλες", μουνιά παραμένουν και ιδιαίτερο ιντελεκτουάλιτι δεν έχουν... Τώρα βέβαια πρίν από 100 χρόνια που δεν είχε το δικαίωμα ο καθένας να ορίζει το μουνί του, όλα αυτά ήταν πολύ ιντελέκτουαλ να τα κουβεντιάζει κανείς. Αλλά φτάσαμε πια αισίως στο 2010 και πιο ιντελεκτουέλ μου φαίνεται το "η παπαλάμπραινα γυμνη χαιδεύει δωροσυσκευή" παρά το "μια βοσκοπούλα αγάπησα μια ζηλεμένη κόρη"...
Αν ξαναγράψω στο μπλόγκ θα δίνω από Μπρέχτ και πάνω το υπόσχομαι, μια και δεν επιτρέπεται να ορίζω το μουνί μου με Πανούση...

Β. είπε...

Ρε παραξηγιάρη, για το "μια που τ' αναφέραμε" και το "αρχή διαλόγου" του προηγούμενου είπα το σκίσαμε...

(Όχι Μπρεχτ! Καλύτερα Πανούση! Σερ Πληζ! Αι ντοντ γουωντ το μέικ λάβ!)

Ουφ!

αράπης είπε...

Και μετά το "μίσος και τον αλληλοσπαραγμό" για το μουνί, ελάτε να σκοτωθούμε για το ποιος είναι ο πιο ιντελεκτουέλ...