...μα πριν φανεί μέσα απ' το πέλαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ' αγκαλιάσω, ξενητειά
Κι εσύ χαμένη μου πατρίδα μακρινή
θα μείνεις χάδι και πληγή
σαν ξημερώσει σ' άλλη γη...
H Έλενα Μουδίρη-Χασιώτου και η Κατερίνα Σισσίνι τραγουδούν το κομμάτι του Μ.Χατζιδάκι (σε στίχους Νίκου Γκάτσου) στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής εκδρομής του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ (http://www.youtube.com/watch?v=Q269XQuhnnI)
Σ.Σ. Κάπως νωρίς με έπιασαν τα συναισθηματικά, ε; Τέλος πάντων, μια χαρά το λένε τα κορίτσια...
8/5/10
Κοιτάζοντας πίσω
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Είναι η γιορτή τής Μητέρας, για αυτό!
:-))
Idom
Γιατί δεν το γράφεις ολόκληρο ? 'Εχει και "φωτεινή" πλευρά το τραγούδι ...
"Τώρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι
τώρα πετώ για της χαράς μου την γιορτή
Φεγγάρια μου παλιά
καινούργια μου πουλιά
διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ' το βουνό
για να με δείτε να περνώ
σαν αστραπή στον ουρανό"
Αν και αράπης, σου προτείνω να μην τα βλέπεις όλα μαύρα... ;)
Μα δε βλέπω τα δικά μου μαύρα, αράπη μου (ίσα βάρκα, ίσα νερά...), εσάς στην Ελλάδα βλέπω λίγο σκούρους τελευταία...
Μπααα... Από παλιά είμασταν "σκούροι". Απλά, τώρα τελευταία αρχίσαμε να το συνειδητοποιούμε...
Και μη χειρότερα !
Μια χαρά ώρα σε πιάσαν τα συναισθηματικά...
Πάντως αυτή η επιλογή, αυτή την περίοδο, για όλους, μέσα και έξω από το ελληνικό κλουβί είναι...ενθαρυντική και έχει μια
δόση ελπίδας... οδυνηρής.
Λ
Δημοσίευση σχολίου