ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια ρεβυθιά στο Ηράκλειο - Λέιντεν - Λισσαβώνα - Αθήνα - πάλι Ηράκλειο - Γιάννενα


23/3/10

ΤΡΩΕΣ (1905) - Κ.Π. Καβάφης

Εἶν’ ἡ προσπάθειές μας, τῶν συφοριασμένων˙
εἶν’ ἡ προσπάθειές μας σάν τῶν Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε˙ κομμάτι
παίρνουμ’ ἐπάνω μας˙ κι ἀρχίζουμε
νἄχουμε θάρρος καί καλές ἐλπίδες.

Μά πάντα κάτι βγαίνει καί μᾶς σταματᾶ.
Ὁ Ἀχιλλεύς στήν τάφρον ἐμπροστά μας
βγαίνει καί μέ φωνές μεγάλες μᾶς τρομάζει.–

Εἶν’ ἡ προσπάθειές μας σάν τῶν Τρώων.
Θαρροῦμε πώς μέ ἀπόφασι καί τόλμη
θ' ἀλλάξουμε τῆς τύχης τήν καταφορά,
κ’ ἔξω στεκόμεθα ν’ ἀγωνισθοῦμε.

Ἀλλ’ ὅταν ἡ μεγάλη κρίσις ἔλθει,
ἡ τόλμη κ’ ἡ ἀπόφασίς μας χάνονται˙
ταράττεται ἡ ψυχή μας, παραλύει˙
κι ὁλόγυρα ἀπ’ τά τείχη τρέχουμε
ζητῶντας νά γλυτώσουμε μέ τή φυγή.

Ὅμως ἡ πτῶσις μας εἶναι βεβαία. Ἐπάνω,
στά τείχη, ἄρχισεν ἤδη ὁ θρῆνος.
Τῶν ἡμερῶν μας ἀναμνήσεις κλαῖν κ’ αἰσθήματα.
Πικρά γιά μᾶς ὁ Πρίαμος κ’ ἡ Ἑκάβη κλαῖνε.



Σ.Σ. Όχι, δεν έχει να κάνει με τα spread και τις χρεωκοπίες...

8 σχόλια:

Idom είπε...

Τη μία είναι οι Λαιστρυγόνες πολύ μεγάλοι, την άλλη είναι ο Αχιλλέας μπρος στην τάφρο, ...
στην Ιθάκη πότε θα φτάσουμε;

:-)

Μπα, προτιμώ πολύ περισσότερο το ποίημα τού Βρεττάκου παραδίπλα.

Idom

Ανώνυμος είπε...

....''τιμή σ' εκείνους όπου στη ζωήν των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλας.
Πάντοτε την αλήθεια λαλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψεδομένους, και περισσότερη τιμή τους πρέπει, όταν προβλέπουν και πολλοί προβλέπουν πως ο Εφιάλτης θα φανή στο τέλος και οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε''

Σίρο Ρεδόνδο

μ είπε...

Καμία σχέση;;;

Ελπίζω, γιατί μόνο happy end δεν εξέπεμψε ο ποιητής...

Β. είπε...

Μάνο, πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά, αλλά όταν η μεγάλη κρίσις έρθει τα ρίχνουμε στο μπλογκ...

Σ.Ρ. ευχαριστώ πολύ...

Idom, ξυνίλες; Πάρτε αντιόξινα, βοηθάει... Βέβαια κι εμένα ο παραδίπλα μια χαρά μου φαίνεται, αλλά άλλο να συναντιέσαι με τη θάλασσα κι άλλο με τη βάσκανο μοίρα, ε;

Idom είπε...

Ροβιθέ, συγνώμη!

Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να εκφράσω ξυνίλα επί τής ουσίας. Ίσως λίγη για τον ποιητή, που ναι μεν ικανότατος και άξιος, αλλά "μόνο" με την ήττα ασχολήθηκε.

Για να μού επιτίθεσαι με τόση ... αυτοπεποίθηση και να γράφεις για μοίρες κ.λπ., μάλλον πρόκειται για κάτι προσωπικό σου και όχι απλά για θεωρητικές ανησυχίες.
Ελπίζω και εύχομαι να περάσει γρήγορα η ... συνάντηση και να γίνουν τα πράγματα καλύτερα από πριν.

Κουράγιο

Idom

Ανώνυμος είπε...

Μυθολόγε,(και Σίρο) η Άνοιξη δεν ήρθε στην Κρήτη, έτσι; Μια συμβουλή από άγνωστη συμπατριώτισσα με όλο το θάρρος,και να με συμπαθάς: "άσε τα μονά τα γράμματα και πιάσε τα διπλά τα πράματα"...

Και μην το ψάχνετε τόσο. Ανεπαισθήτως μας έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

"Δρούτσουλας"

ΥΓ. Α, και κάτι ακόμα που διάβασα τελευταία "όταν πέσεις στα γόνατα βλέπεις τον κόσμο βουνό, μα σα σταθείς όρθιος έχεις με μιας το κόσμο στα πόδια σου!"

Ανώνυμος είπε...

...''τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν..χαρές και πλούτη να χαθούν και τα βασίλεια κι όλα τίποτε δεν είναι ....αν στητή μένει η ψυχή κι ολόρθη..''
.........να είστε....συμπατριώτες....
..........και όλοι....καλά..
[Σίρο Ρεδόνδο]

ολα θα πανε καλα... είπε...

Ε λοιπόν,αυτός ο τελευταίος στίχος του συγκεκριμένου ποιήματος - πικρά για μας... - δεν ξέρω γιατί αλλά από τα 13 μου που τον πρωτοδιάβασα,είχε μια τέτοια επίδραση πάνω μου,που με συγκινούσε και με αναστάτωνε φέρνοντάς μου στην ψυχή ένα είδος περήφανης θλίψης και αίσθησης του τραγικού(δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω).
Δε νομίζω να υπάρξει άλλος σαν τον Καβάφη στην ιστορία της ποίησης.Κάθε προσπάθεια μιμητισμού μάλιστα,είναι εξ ορισμού αποτυχημένη.