ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια ρεβυθιά στο Ηράκλειο - Λέιντεν - Λισσαβώνα - Αθήνα - πάλι Ηράκλειο - Γιάννενα


19/9/09

...μα αυτό δε φτάνει (Αρσένι Ταρκόφσκι)

Πάει πια το καλοκαίρι
θαρρείς και δεν υπήρξε.
Στη λιακάδα είναι ζεστά,
μα αυτό δε φτάνει.

Όλα γίναν τελικά,
πέσαν όλα στα χέρια μου
σαν φύλλο πενταπλό,
μα αυτό δε φτάνει.

Ό,τι κακό δε χάθηκε,
ό,τι καλό δεν ήταν μάταιο,
όλα λαμποκοπούν μες στο καθάριο φως,
μα αυτό δε φτάνει.

Η ζωή με περιμάζεψε
σώο μέσα στη φτερούγα της,
κι η τύχη μου πάντα βαστάει,
μα αυτό δε φτάνει.

Φύλλο δεν κάηκε,
κλαδί δεν τσάκισε…
Καθαρή σαν το γυαλί είναι η μέρα,
μα αυτό δε φτάνει.


Σ.Σ. Το ποίημα του Αρσένι Ταρκόφσκι απαγγέλλει ο "Στάλκερ" σε μια σκηνή της ομώνυμης ταινίας του σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι, γιου του ποιητή. Αν θυμάμαι καλά τη σκηνή, ο Στάλκερ (ο οδηγός, ένας "απλός άνθρωπος") προσπαθεί να δείξει στους άλλους δύο ταξιδιώτες, έναν Επιστήμονα και έναν Συγγραφέα ότι υπάρχουν πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή από την εξουσία ή τη δικαίωση που αναζητούν - φυσικά όχι μόνο δεν τους πείθει αλλά τον ειρωνεύονται.

Παρακολουθούσαμε συστηματικά τις ταινίες του Ταρκόφσκι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 με τον τότε φίλο μου Σ.Γ., ο οποίος εδώ και χρόνια ζει στη Νότια Αμερική και έχω χάσει τα ίχνη του. Μου έγραψε το ποίημα με την καινούργια του γραφομηχανή (οι υπολογιστές είχαν εφευρεθεί, αλλά όχι ακόμα για κοινούς θνητούς σαν εμάς) σε ένα φύλλο χαρτί που κάπου το έχω ακόμα, με μια αφιέρωση. Ξαναδιαβάζοντάς την, έχω αναδρομικά την εντύπωση ότι απλώς δοκίμαζε τη γραφομηχανή χτυπώντας τα πλήκτρα χωρίς ιδιαίτερο σκοπό - δεν βγαίνει και πολύ νόημα.

Όπως και να 'χει όμως, πάει πια το καλοκαίρι.

2 σχόλια:

Idom είπε...

Για δες!

Σήμερα ειδικά η TV παίζει το Σολάρις.

Γενικά, έρχεται χειμώνας και νομίζω ότι θα "φτάσει" και θα "παραφτάσει".

Idom

Τηρήματα είπε...

Το καλοκαίρια δεν περνούν και δε φτάνουν. Είναι όσο είμαστε.